________________
૧૬૨
મુનિજીવનની બાળપોથી-૬ દેખાદેખીનું ઝેર
છૂટ રાખવાની જરૂર તેને જ રહે જેનું મને બળ નિર્બળ હોય. આવું બનવામાં અનેક કારણો છે. તેમાં સૌથી પ્રધાન કારણ દેખાદેખીનું ઝેર છે. પોતાને જેને ત્યાગ હોય અને બીજા મુનિઓ તે લાવીને વાપરે અને તે સ્થિતિ જે નજરમાં આવી જાય તે નબળા મનમાં ખાવાની આસક્તિ જાગી જાય. આમ નિષ્કારણ વિગઈરસે વાપરનારે પોતાનાથી બીજાને થતા આવા નુકસાનને ધ્યાનમાં લઈને તેમની ખાતર પણુ વિગઈરસે છેડી દેવા જોઈએ. જેમને ગીતાર્થ ગુરુની રજાથી પૃષ્ટાલંબને વાપરવાનું હોય તેમને ગુરુએ ત્યાગીએની માંડલીમાં ન વપરાવતાં ખાનગીમાં આગળપાછળ – જુદા બેસાડીને વપરાવી દેવું યોગ્ય છે. આથી દેખાદેખીનું ઝેર ચડે નહિ.
વસ્તુતઃ જે આત્માએ રાગથી ખીચોખીચ ભરેલા સંસારના ભેગે સામે જરાય નજર કરી નથી અને બીજા ગમે તે કરે, મારે તે મારા આત્માનું જ હિત વિચારવું છે, અને તેથી હું તે રાગાદિ ભેગેને ત્યાગ કરીને “સંયમ લઈને જ રહીશ”. એમ વિચારીને દીક્ષા લીધી છે તે આત્માએ તે જ દૃષ્ટિકોણ ફરી પણ અપનાવ જોઈએ અને મુનિઓના જીવનની કઈ શિથિલતા સામે નજર કરીને તેને ભોગ બનવાને બદલે પિતાના આત્મહિતની દૃષ્ટિ નજરમાં લાવીને તેમની વચ્ચે રહીને પણ વિગઈરસે વગેરેના સર્વથા ત્યાગી બનવું જ જોઈએ.
