________________
[ ૬૫ ]
પટ ન ખર
૩૮ :
ખાર-બાર વર્ષનુ શ્રમણ-જીવન વીતવા આવ્યું. દીક્ષા પછી બે ઉપવાસ (છ)થી એછી તપશ્ચર્યા નહિ. કેવલજ્ઞાન સુધીના-૧૨ વર્ષ ને સાડા છ મિહના સુધીના-આ દિવસેામાં પ્રભુએ ફકત ૩૪૯
પારણા કર્યા.
વૈશાખની અજવાળી ૧૦ મ હતી. ઋજુ-વાલિકા નદીને વૈદ્યુતટ હતા. ત્યાં શામકના ખેતરમાં શાલનું ઝાડ હતું –અહીં પ્રભુ ગાઢાહિક-આસને ધ્યાનમાં ખડા હતા. સૂર્ય મધ્યાન્હ હતા. શુકલ ધ્યાનમાં રહેલાં પ્રભુને આ ટાણે કેવલજ્ઞાનની પ્રાપ્તિ થઇ. પ્રભુ સ`જ્ઞ અને સદશી અન્યા
કેવળજ્ઞાન-કલ્યાણકની ઉજવણી કરવા દેવે। આવ્યા. સમવસ રણ રચાયું પણ સાંસારિક-સામર્થ્યમાં માનવથી હજાર-હજાર હાથ ઉંચા દેવેશમાં, સ વિરતિની સાધનાનું સામ કયાંથી હા! ? પેાતાના આચાર જાળવવા ખાતર જ દેવેશને પહેલી દેશના સંભળાવીને, પ્રભુએ અપાપા-નગરી તરફ વિહાર કર્યા. પ્રત્રજયાના પરિણામ વિનાના આ પ્રથમ પ્રવચનની નોંધ શાસ્ત્ર ‘અફળ-દેશના’ તરીકેની લીધી.
અપાપાને આંગણે મહાસેન-ઉદ્યાન હતું. અહીં સમવસરણની દેવ-રચના થઈ. આ જ ટાણે, આ જ અપાપામાં ઈન્દ્રભૂતિ આદિ અગિયાર બ્રાહ્મણા, પેાતાના ૪૪૦૦ વિપ્ર-શિષ્યાના પરિવાર સાથે યજ્ઞ-યાગ કરાવી રહ્યા હતા.
પટે નખર ૩૯
વેદ-પાઠી બ્રાહ્મણે વાિિવજેતા હતા. જ્ઞાનને એમને ગ ખેટો ન હતા. યજ્ઞ આરભાયા. મહાસેન-વન ભણી જતા જન–પ્રવાહુને જોતા જ એમને થયું કે અા ! કેવું આ અજ્ઞાન ! યજ્ઞ જેવા યજ્ઞને છાંડી દઇને, આ બધા પેલા મહાવીરની ઇન્દ્રજાળ પાછળ દોડયા જાય છે, ત્યાં તે એમની આંખ આકાશ ભણી મડાઇ. ત્યાંય દેવેાની
