________________
धर्मपरी
॥१२॥
उहा. अपर कथा तुमे सांजलो, गोरीनंदन गणपत ॥ पार्वती एक अवसरे, मऊन करवा निमित्त ॥१॥ अंग मेल उतारवा, सखी संघाते बेठ॥ अंग जगटणो घणो, पुरुष निपायो तेउ ॥॥ गणेश रूप करी थापीयो, जीवतो कीधो तेह ॥ खड्ग थाप्यो निज हाथमें, समजावे वली जेह ॥३॥ बेसाड्यो ते बारणे, चोकी करवा काज ॥ अवर म.देजे श्राववा, नावा बेठी आज ॥४॥ईश्वर आव्या उतावला, बेगे दीगे तेह ॥ अन्योअन्य पूढे फरी, कोण तुं माहरे गेह ॥५॥
ढाल बही.
चोपाश्नी देशी. गणेश बोल्यो तव कोण जे तुं, घरमा पेसण नहीं देखें हुं ॥ तव ते लाग्यो जुड़ा अपार, गणेश ईश्वर के कुकार ॥१॥ तव ते ईश्वर कोपे करी, खडगे माय मस्तक धरी ॥ मी गडे मस्तक ते तणुं, ज्यासी जोजन पोच्यु घणुं ॥२॥ ईश्वर तव
आव्या घर मांहीं, पार्वती नाहे जे त्याहीं ॥ केम स्वामि आव्या श्हां ईश, छारपाल मार्यो में रीस ॥३॥ पार्वती बोल्यां जगदीश, एह पाप शुं कीधुं ईश ॥ पुत्र माहरो
कम
॥१२॥