________________
दीजेरे, एवडो ए काम केम कीजेरे ॥१॥ श्राउ ढींक गरदन मांहीरे, दीजे वात,
कही सत तांहीरे ॥ राजा श्रादे वात सहु मानीरे, दीधी श्राव ढींक तेहने बानीरे IN||२॥ मधुकर चिंतवे मन मांहीरे, साच बोत्ये खाधो मार बांहीरे ॥ जीवतो निज लापूर जो जारे, तो एहवो मार नवी खाजरे ॥३॥ एम चिंतवी चाल्यो तेणी वाररे,
वेगे श्रायो देश मलबाररे ॥ लवींग एलची मरी देखीरे, लोको प्रते कहे तव चेखीरे ॥४॥ सांजलो तुमे मलबारी लोकरे, वयण मारुं मत जाणो फोकरे ॥ एक शाहीर | देश के एहवोरे, में जश् जोयो ते कडेवोरे ॥५॥ घळं साली चणानी राशरे, मग मग चोला जव ते खासरे ॥ एलची ने लवींग सोपारीरे, शुं करीए जुवो चित्त धारीरे ) ॥ ६॥ मलबारी लोको सुणी कोप्यारे, मधुकरनां वयण ते लोप्यारे ॥ पूरव रीति तेणे कीधीरे, श्राठ मूठीनी मार ते दीधीरे ॥ ७॥ खोटाबोलो नर एहरे, अन्यो अन्य कहे सहु तेहरे ॥ लोक धागे कही सत्य वातरे, सोल मूठीनी खाधी घातरे ॥ ७॥ मलबारी लोके तेणे गमरे, सोल मूठी धराव्युं नामरे ॥ मनोवेग कहे विष श्रागेरे, साच बोल्ये वयर ते जागेरे ॥ ए ॥ निज निज देश तणी जे वाचरे, अवर देश न माने साचरे ॥ आपणा मत पागल जे वातरे, न गमे कोश्क थाय उत्पातरे
