________________
૨૦૫ અસંખ્યાતા, અસંખ્યાતા સમયો વડે ત્રણે યોગનો નિરોધ કરીને ઈષત એટલે અલ્પ પ્રયત્ન વડે અ–ઈ–ઉ–ઋ–વૃ–એ પાંચ હ્રસ્વ અક્ષરોને મધ્યમપણે ઉચ્ચાર કરતાં જેટલો કાળ લાગે તેટલા કાળમાં સાધુ સમુચ્છિન્નક્રિય અનિવૃત્તિ નામના શુક્લધ્યાનના ચોથા ભેદનું ધ્યાન કરતો અર્થાત્ શૈલેશી અવસ્થાને અનુભવતો વેદનીય, આયુષ્ય, નામ, અને ગોત્ર એ ચારે સત્કર્મોને એકી વખતે ખપાવે છે. ૭૨-૭૪.
ત્યારપછી ઔદારિક, કામણ અને ચ=અને તેજસ, એ ત્રણે શરીરને સર્વ વિપ્રહાનિઓ વડે એટલે વિશેષ પ્રકર્ષથી સર્વ પ્રકારે ત્યાગ કરવા વડે ત્યાગ કરીને ઋજુશ્રેણિને–અવક્ર એવી આકાશપ્રદેશની પંક્તિને પામેલો સ્પર્શરહિત ગતિવાળો એટલે પોતાના અવગાહ ઉપરાંત બીજા આકાશપ્રદેશને સ્પર્શ નહીં કરતો અર્થાત્ જેટલા આકાશપ્રદેશમાં તે જીવ અવગાઢ થયો છે તેટલા જ આકાશપ્રદેશને સમશ્રેણિ વડે સ્પર્શ કરતો ઉપર એક સમય વડે જ વક્રગતિરૂપ વિગ્રહગતિ વિના જ ત્યાં એટલે મુક્તિપદમાં જઈને સાકારઉપયોગવાળો એટલે જ્ઞાનના ઉપયોગવાળો હોય તે સમયે સિદ્ધ છે. ઇત્યાદિ યાવત્ સર્વ કર્મના અંતને કરે છે. એ સર્વ પૂર્વની જેમ જાણવું. ૭૩-૭પ.
હવે આ અધ્યયનનો ઉપસંહાર કરે છે.
एसो खलु सम्मत्तपरक्कमस्स अज्झयणस्स अट्ठे समणेणं भगवया महावीरेणं आघविए पण्णविए परूविए निदंसिए उवदंसिए ત્તિ વેરિ II૭૪-૭દ્દા
અર્થ : આ નિશ્ચ સમ્યક્ત પરાક્રમ નામના અધ્યયનનો અર્થ શ્રમણ ભગવાન મહાવીરસ્વામીએ સામાન્ય અને વિશેષ વડે કહ્યો છે, હેતુ ફળ આદિ કહીને જણાવ્યો છે, સ્વરૂપ વડે પ્રરૂપ્યો છે, દૃષ્ટાંત વડે દેખાડ્યો છે, તથા ઉપસંહાર દ્વારા વડે બતાવ્યો છે. એમ હું કહું છું. એ પ્રમાણે સુધર્માસ્વામીએ જંબૂસ્વામીને કહે છે. ૭૪-૭૬.
