________________
૧૮૬
સાધુઓથી જુદા–એકલા રહેવારૂપ સુખશયાને અંગીકાર કરીને વિચરે છે. ૩૩-૩૫.
સંભોગના પચ્ચખ્ખાણ કરનારને ઉપધિનું પણ પચ્ચખ્ખાણ હોય છે તેથી તે બતાવે છે –
उवहिपच्चक्खाणेणं भंते ! जीवे किं जणयइ ?
उवहिपच्चक्खाणेणं अपलिमंथं जणयइ, निरुवहिए णं जीवे निक्कंखे उवहिमंतरेण य न संकिलिस्सइ ॥३४॥३६॥
અર્થ : હે ભગવંત ! ઉપધિના પચ્ચખ્ખાણ વડે જીવ શું ઉત્પન્ન કરે ?
ઉત્તર : રજોહરણ અને મુખવસ્ત્રિકા સિવાય બીજી ઉપધિના પચ્ચખ્ખાણ–ત્યાગ વડે પરિમંથ એટલે સ્વાધ્યાયનો વિઘાત, તેનો અભાવ તે અપરિમંથ અર્થાત્ સ્વાધ્યાયાદિમાં ઉદ્યમને ઉત્પન્ન કરે છે, તથા ઉપધિ રહિત એવો જીવ કાંક્ષારહિત એટલે વસ્ત્ર આદિમાં અભિલાષા રહિત થાય છે, તેથી તે ઉપધિ વિના ક્લેશ પામતો નથી–અનુભવતો નથી. ૩૪-૩૬.
ઉપથિ પચ્ચક્માણ કરનાર જિનકલ્પિક આદિને યોગ્ય આહારાદિ ન મળે તો ઉપવાસ પણ થાય છે માટે ઉપવાસ એટલે આહારના પચ્ચMણને હવે કહે છે –
आहारपच्चक्खाणेणं भंते ! जीवे किं जणयइ ?
आहारपच्चक्खाणेणं जीविआसंसप्पओगं वोच्छिदइ, जीविआसंसप्पओगं वुच्छिदित्ता जीवे आहारमंतरेण न संकिलिस्सइ રૂારૂ૭ના
અર્થ : હે ભગવંત ! આહારના પચ્ચખાણ વડે એટલે દોષ આહારના ત્યાગ વડે જીવ શું ઉત્પન્ન કરે ?
ઉત્તર : આહારના પચ્ચખાણ વડે–ઉપવાસ કરવા વડે જીવ
