________________
અપૂર્વકરણ વડે ક્ષપકશ્રેણિને પામેલો અનગાર—સાધુ મોહનીયકર્મને ખપાવે
છે. ૬-૮.
૧૭૧
બહુ દોષ હોય તો નિંદાની પછી ગર્હા પણ કરવી જોઈએ તેથી હવે ગહને કહે છે
गरहणयाए णं भंते ! जीवे किं जणयइ ?
गरहणयाए णं अपुरक्कारं जणयइ, अपुरक्कारगए अ णं जीवे अप्पसत्थेहिंतो जोगेहिंतो निअत्तइ, पसत्थजोगे अ पवत्तइ, पसत्थजोगपडिवण्णे अ णं अणगारे अणंतघाई पज्जवे खवेइ ॥ ७ ॥ ९ ॥
-
અર્થ : હે ભગવંત ! અન્યની પાસે પોતાના દોષ પ્રગટ કરવારૂપ ગહ વડે જીવ શું ઉત્પન્ન કરે ?
ઉત્તર : ગહ વડે જીવ પોતાના અપુરસ્કારને એટલે ‘આ ગુણવાન છે' એવી પ્રસિદ્ધિના અભાવરૂપ અવજ્ઞાના સ્થાનને ઉત્પન્ન કરે છે. અપુરસ્કારને પામેલો જીવ કદાચ અશુભ અધ્યવસાય ઉત્પન્ન થાય તો પણ પોતાની વિશેષ અવજ્ઞા થશે એવા ભયને લીધે અપ્રશસ્ત એવા યોગોથી— એટલે મન, વચન અને કાયાના વ્યાપારોથી નિવર્તે છે—પાછો ફરે છે. અને પ્રશસ્ત એવા યોગોમાં પ્રવર્તે છે. તથા પ્રશસ્ત યોગને પામેલો સાધુ અનંત જ્ઞાન-દર્શનને હણનારા પર્યાયોને એટલે જ્ઞાનાવરણીય આદિ કર્મના પરિણામોને ખપાવે છે. ૭-૮.
પામે ?
ઉપર કહેલી આલોચના વગેરે તત્ત્વથી સામાયિકવાળાને જ હોય છે તેથી હવે સામાયિકને કહે છે
सामाइएणं भंते ! जीवे किं जणयइ ? | सामाइएणं सावज्जजोगविरइं जणयइ ॥ ८ ॥१०॥
અર્થ : હે ભગવંત ! સામાયિક વડે જીવ શું ઉત્પન્ન કરે ? શું
