________________
૧૬૦
જરા અને મૃત્યુ નહીં હોવાથી તે સ્થાન શિવરૂપ છે, વ્યાધિ નહીં હોવાથી ક્ષેમરૂપ છે અને વેદના નહીં હોવાથી અનાબાધ છે. ૮૧.
ठाणे य इति के वुत्ते ?, केसी गोयममब्बवी । केसिमेवं बुवंतं तु, गोयमो इणमब्बवी ॥८२॥ અર્થ : આમાં તે સ્થાન ક્યું? એમ પ્રશ્ન કર્યો છે. બાકી પૂર્વવત્. ૮૨. निव्वाणं ति अबाहं ति, सिद्धी लोगग्गमेव य । खेमं सिवमणाबाहं, जं चरंति महेसिणो ॥८३॥
અર્થ : સંતાપના અભાવથી પ્રાણીઓ જ્યાં શીતળ થાય છે. તેથી નિર્વાણ જયાં બાધા નથી તેથી અનાબાધ ભ્રમણ કર્યા વિના સર્વ કાર્યો જ્યાં સિદ્ધ થાય તેથી સિદ્ધિ લોકના અગ્રભાગે રહેલ હોવાથી લોકાગ્ર શાશ્વત સુખ કરનાર હોવાથી ક્ષેમ ઉપદ્રવ નહીં હોવાથી શિવ તથા બાધા-પીડા રહિત હોવાથી તે સ્થાન અનાબાધ તથા જે સ્થાને મહર્ષિઓ જ જાય છે. અહીં જયાં ન હોય ત્યાં “ઇતિ’ શબ્દનો અધ્યાહાર રાખી અર્થ કરવો. ૮૩.
तं ठाणं सासयं वासं, लोअग्गम्मि दुरारुहं । जं संपत्ता न सोयंति, भवोहंतकरा मुणी ! ॥८४॥
અર્થ : તે સ્થાન શાશ્વત નિવાસવાળું તથા લોકના અગ્ર ભાગે રહેલું દુઃખે કરીને ચડી શકાય તેવું કહ્યું છે. ભવના સમૂહનો અંત કરનારા મુનિઓ જે સ્થાનને પામવાથી શોક કરતા નથી–કોઈ જાતનો શોક કરવાનું રહેતું જ નથી. ૮૪.
साहु गोयम ! पन्ना ते, छिन्नो मे संसओ इमो । नमो ते संसयाईय !, सव्वसुत्तमहोयही ! ॥८५॥
અર્થ : હે ગૌતમગણધર ! તમારી બુદ્ધિ બહુ સારી છે, આ મારો સંશય પણ તમે છેલ્યો છે. તે સંશયરહિત ! હે સર્વ શ્રુતના મોટા સમુદ્ર ! તમને
