________________
૧૩૮
तिंदुअं नाम उज्जाणं, तम्मि नगरमंडले ।
फासुए सिज्जसंथारे, तत्थ वासमुवा
॥४॥
અર્થ : તે શ્રાવસ્તિ નગરીના નગર બહારના પ્રદેશમાં હિંદુક નામનું ઉઘાન હતું, તે ઉદ્યાનમાં પ્રાસુક એટલે સ્વાભાવિક અને આગંતુક જીવોથી રહિત એવા શય્યાસંસ્તારકમાં નિવાસને પામતા હતા–નિવાસસ્થાન હતા. શય્યા એટલે વસતિ–ઉપાશ્રય, તેમાં જે શિલા ફલક આદિ સંસ્તારક, તેની ઉપર નિવાસ કર્યો.
આ અવસરે જે થયું તે કહે છે
अह तेणेव कालेणं, धम्मतित्थयरे जिणे ।
भगवं वद्धमाणु त्ति, सव्वलोगम्मि विस्सुए ॥५॥
અર્થ : હવે તે જ કાળે ધર્મરૂપી તીર્થને કરનારા રાગદ્વેષને જીતનારા ભગવાન વર્ધમાન છે. એમ સર્વ લોકમાં વિદ્યુત એટલે પ્રસિદ્ધ હતા. ૫.
तस्स लोगपईवस्स, आसि सीसे महायसे । भयवं गोअमे नामं, विज्जाचरणपारगे ॥६॥
અર્થ : લોકમાં પ્રદીપ સમાન એવા તે વર્ધમાનસ્વામીને મોટા યશવાળા જ્ઞાન અને ચારિત્રના પારગામી ભગવાન ગૌતમ નામના શિષ્ય
હતા. ૬.
बारसंगविऊ बुद्धे, सीससंघसमाउले ।
गामाणुगामं रीयंते, सेऽवि सावत्थिमागए ॥७॥
'
અર્થ દ્વાદશાંગીને જાણનારા, તત્ત્વને જાણનારા, શિષ્યના સમૂહ સહિત તથા એક ગામથી બીજે ગામ વિહાર કરતા એવા તે ગૌતમસ્વામી પણ શ્રાવસ્તિ નગરીમાં આવ્યા. ૭.
