________________
૧૩૧
શ્રી પાર્શ્વનાથે કહ્યું કે-હે કુશળ રાજા ! તમારું કલ્યાણ થાઓ, તમારું રાજય તમે ભોગવો, ભય પામશો નહીં અને ફરીથી આવું કાર્ય કરશો નહીં.” આ પ્રમાણે ભગવાનના વચનનો તેણે અંગીકાર કર્યો, એટલે જિનેશ્વરે તેનું બહુમાન કર્યું. તે વખતે તરત જ કુશસ્થળ પુરનો રોધ–ઘેરો દૂર થયો. પછી પ્રભુની આજ્ઞાથી તે પુરુષોત્તમે નગરમાં જઈ પ્રસેનજિત રાજાને તે વાર્તા કહી પ્રસન્ન કર્યો.
ત્યારપછી ભેટણાંની જેમ પ્રભાવતી કન્યાને સાથે લઈ પ્રસેનજિત રાજા પ્રભુ પાસે આવ્યા. અને તેમને વિજ્ઞપ્તિ કરી કે–“હે જગત્પતિ ! જેમ તમે અહીં આવીને મારા પર અનુગ્રહ કર્યો તેમ આ મારી પુત્રીનું પાણિગ્રહણ કરી મારા પર અનુગ્રહ કરો. આ મારી પુત્રી તમારા પર ઘણાં સમયથી રાગવાળી છે. તે બીજા વરને ઇચ્છતી નથી, વળી સ્વભાવથી જ તમે કૃપાળુ છો માટે આના પર વિશેષ કૃપાવાન થાઓ.”
તે સાંભળી સ્વામી બોલ્યા કે- “હે રાજા ! હું મારા પિતાની આજ્ઞાથી તમારું રક્ષણ કરવા આવ્યો છું, પણ તમારી પુત્રીને પરણવા આવ્યો નથી, તેથી આ વાર્તા ફરી કરશો નહીં.”
તે સાંભળી પ્રસેનજિતે વિચાર્યું કે-“આ પાર્શ્વનાથ મારા વચનથી માનશે નહીં. તેથી અશ્વસેન રાજા પાસે જ આગ્રહ કરી હું આ વાત તેને મનાવીશ.”
પછી પ્રસેનજિત સાથે યવન રાજાની મિત્રાઈ=મૈત્રી કરાવી યવન" રાજાને રજા આપી. પછી પ્રભુએ પ્રસેનજિતને રજા આપી ત્યારે તેણે કહ્યું કે- “હે સ્વામી ! મારે અશ્વસેન રાજાને નમવા માટે આપની સાથે આવવું છે.” પ્રભુએ “બહુ સારું કહ્યું એટલે પ્રસેનજિત્ રાજા પ્રભાવતીને સાથે લઈ પ્રભુની સાથે જ ચાલ્યો. અનુક્રમે વારાણસી નગરીએ જઈ પિતાને પ્રણામ કરી શ્રી પાર્શ્વનાથ પોતાના મહેલમાં ગયા, ત્યારે પ્રભાવતી સહિત પ્રસેનજિત્ રાજાએ અશ્વસેન રાજા પાસે જઈ તેમને પ્રણામ કર્યા, તરત જ અશ્વસેને ઊભા થઈ તેને ગાઢ આલિંગન કરી પૂછ્યું કે-“તમે કુશળ છો ? અહીં સુધી જાતે કેમ આવવું થયું ?'
