________________
૧૦૫ મનુષ્યભવની દુર્લભતાને જ દશ સૂત્રો વડે બતાવે છે – पुढवीकायमइगओ, उक्कोसं जीवो उ संवसे । कालं संखाईयं, समयं गोयम ! मा पमायए ॥५॥
અર્થ : પૃથ્વીકાયને પામેલો જીવ ઉત્કૃષ્ટથી સંખ્યાતીત કાળ સુધી એટલે અસંખ્યાતી ઉત્સર્પિણી અવસર્પિણીરૂપ કાળ સુધી રહે છે. અર્થાત્ તેને તે જ કાયમાં તેટલા વખત સુધી વારવાર જન્મ મરણ પામી ત્યાંને ત્યાં જ રહે છે. તેથી હે ગૌતમ ! એક સમય પણ પ્રમાદ ન કરવો. ૫.
आउक्कायमइगओ, उक्कोसं जीवो उ संवसे । कालं संखाईयं, समयं गोयम ! मा पमायए ॥६॥ तेउक्कायमइगओ, उक्कोसं जीवो उ संवसे । कालं संखाईयं, समयं गोयम ! मा पमायए ॥७॥ वाउक्कायमइगओ, उक्कोसं जीवो उ संवसे । कालं संखाईयं, समयं गोयम ! मा पमायए ॥८॥
અર્થ : અપકાયને પામેલો. ૬. તેજસ્કાયને પામેલો. ૭. વાયુકાને પામેલો જીવ તે તે કાયમાં અસંખ્યાતો કાળ રહે છે તેથી હે ગૌતમ ! એક સમયમાત્ર પણ પ્રમાદ ન કરવો. ૮.
वणस्सइकायमइगओ, उक्कोसं जीवो उ संवसे । कालमणंतं दुरंतं, समयं गोयम ! मा पमायए ॥९॥
અર્થ : વનસ્પતિકાયને પામેલો જીવ ઉત્કર્ષથી અનંત અને દુષ્ટ અંતવાળા કાળ સુધી એટલે અનંતી ઉત્સર્પિણી અવસર્પિણી કાળ સુધી રહે છે. (સાધારણ વનસ્પતિકાયને ઉદ્દેશી આ પ્રમાણે કહ્યું છે.) તેથી કરીને હે ગૌતમ ! એક સમય પણ પ્રમાદ ન કરવો. ૯.
