________________
હાલિક ખેડૂત પ્રભુ વીરના આત્માએ ત્રિપુષ્ટ વાસુદેવના ભવમાં એક સિંહને ઊભે ને ઊભે જડબાથી ફાડી નાંખ્યું હતું. તે વખતે વાસુદેવના સારથિએ તે મરતા સિંહને આશ્વાસન આપતા કહ્યું હતું કે, “હે સિંહ! તું ચિંતા ન કર, કેમ કે તે માનવ સિંહના હાથે જ મૃત્યુ પામી રહ્યો છે” મરતા એ સિંહને વાસુદેવ પ્રત્યે નફરત થઈ સારથિ પ્રત્યે અનુરાગ થય.
નાનકડી આ વાત આગળ વધી. એ સિંહને જીવ એક વાર સુદ નામને નાગકુમાર દેવ થયે. પિતાના શત્રુ વાસુદેવના આત્માને ભગવાન મહાવીરદેવ તરીકે સાધના કરતા જોયા. જ્યારે પરમાત્મા એક વાર નાવમાં બેઠા ત્યારે એણે પૂર્વનું વેર વાળવા માટે પ્રભુ ઉપર ઉપસર્ગ કર્યો.
એ જ દેવ ત્યાંથી ચવીને હાલિક નામને ખેડૂત થયે. જ્યારે કેવળજ્ઞાની પ્રભુ એના ખેતરની નજીકના ગામમાં પધાર્યા ત્યારે તેમણે અપાર કરુણાથી એ આત્માના કલ્યાણ માટે પ્રથમ ગણધર ગૌતમસ્વામીજીને એની પાસે મોકલ્યા.
ગણધર ભગવંતે તેના ખેતરે જઈને તેને ખેતીની ઘેર હિંસા સમજાવી; સંસારવાસની અસારતા સમજાવી; આથી તે પ્રતિબુદ્ધ થયેલા ખેડૂતે ત્યાં જ દીક્ષા ગ્રહણ કરી.
ગણધર ભગવંતે તેને કહ્યું, હવે તને મારા ગુરુ પાસે લઈ જાઉં.”
કરે! આપના માથે ય ગુરુ? આપ જ તે ગુરુના સર્વગુણોથી સુશોભિત છે!” નૂતન મુનિએ આશ્ચર્યચકિત થઈને પૂછ્યું.
તે વખતે ગણધર ભગવતે જગદ્ગુરુ પરમાત્માના બાહ્ય
