________________
[૧૯૨]
ત્રિભુવનપ્રકાશ મહાવીરદેવ
ય કેટલુંક કરવું પડે છે. માને બાળકની ધૂલક્રીડામાં રસ ન હોવા છતાં ખાળકોની ખાતર તે પણ ધૂલકીડા કરે છે ને ?” દીકરાને ચાલતા શિખવાડવામાં મા પણ ચાલણગાડીથી ચાલે છે ને?
ટૂંકમાં, (૧) જગતમાં દંભ ન વ્યાપે એ સહજ કરુણાથી, (૨) જગતના જીવાને વીતરાગ બનાવવા માટે જરૂરી જે હિતવચન આપવાનું છે તે પ્રથમ જાતમાં અમલી હોવું જ જોઈ એ; અન્યથા ખાળ જીવા એધ પામી શકે જ નહિ એ હકીકતથી અને (૩) સાહજિકતાથી મહાપ'ને પામેલ પુરુષો પણ વ્યવહાર–ધનું સેવન કરે જ છે.
એથીસ્તા સહજ રીતે કુમાર વધ માને ગૃહત્યાગ કરી દીધા ને? શું રાજમહેલના શયનખ’ડમાં ય એમને કેવળજ્ઞાન ન જ થાત ? પણ એ પ્રશ્ન જ અસ્થાને છે. જગતનુ કલ્યાણ જેના રામરામમાં વસ્યું છે, એ માટે જ જેએ તીર્થંકર ખનવાના છે તે આત્મા માટે રાજમહેલમાં કૈવલ્યની પ્રાપ્તિ સદા માટે અસ'ભવિત છે.
રાજા ભરતને અરીસાભવનમાં કૈવલ્યપ્રાપ્તિ થઈ શકે પણ તીર્થંકરના આત્માને તેવુ' દ્યાપિ બની શકે નહિ. કેમકે જગત ઘરખાર ત્યાગવાની વાત કરવાની જવાબદારી સાચા અર્થમાં અદા કરવા માટે જાતે ઘરબાર ત્યાગવા જ પડે.
જડના રાગને દૂર કરવા, જડ પ્રત્યેના વિરાગભાવ ટકાવવા દેવ-ગુર્વાદિ પ્રત્યે મહારાગ અનિવાય છે એ વાત અજયને આજે બહુ સારી રીતે સમજાઈ. એની સાથે વ્યવહાર–ધમાઁની સ અવસ્થામાં ભારે ઉપયાગતા પણ જણાઈ,
ખૂબ જ મહત્ત્વની એ ય વાતા !’
કાઈ ને ક્રેડસાનૈયા મળે અને જેટલા આનંદ થાય તેથી પણ વધુ આનંદ અજયને આ બે ચિંતા મળ્યાં બદલ આજે થઈ રહ્યો હતા.
*
