________________
[૧૯૦]
ત્રિભુવનપ્રકાશ મહાવીરદેવ
કહ્યું, સિ'હું અણુગાર ! દેવાધિદેવ પરમકૃપાળુ પરમાત્માએ અમને આપની પાસે મોકલ્યા છે. આપ પધારે. નરમકૃપાળુ પરમાત્મા આપને યાદ કરે છે.”
આગંતુક મુનિને પરમકૃપાળુના ખમર અંતર પૂછવા સાથે સિહુ અણુગાર રુદન કરતા જ રહ્યા. એ જ સ્થિતિમાં નગરીમાં પહોંચ્યા. પ્રભુના વસતિસ્થાને પહે ંચ્યા. અત્ય ́ત કૃશ થઈ ગયેલા પ્રભુના દેહને જોતાં જ એક મોટી પોક મૂકી દીધી !
“સિ’હુ ! મારી પાસે આવો. તમે નિક રુદન કરે છે. મારા આયુષ્ય અંગે તમે ચિંતા ન કરે. હજી મારા જીવનનાં સાળ વર્ષ બાકી છે.” પરમાત્મા બોલ્યા.
પ્રભા ! પણ આ દેહ કેટલા કૃશ થઈ ગયા છે? મારાથી તા જોયું જાતુ નથી.” આટલું કહીને વળી રડવા લાગ્યા. “સિ'હું! કાઁનાં ફળ તે સહુને ભોગવવાં પડે.” જી, પ્રભા ! પરંતુ કાંઈ ઔષધ વગેરે નિમિત્તોથી એ કર્માં ખસે પણ ખરાં ? જો અનિકાચિત હોય તો ?”’ “હા, જરૂર’
“તા પ્રભા ! આપ ઔષધ સ્વીકાર !” પરમકૃપાળુના પગ પડીને બાળકની જેમ રડતા અણુગાર સિ ંહે કહ્યું...મારા પ્રભુ ઔષધ લેતા નથી માટે તે નગરની નારીઓએ બાળકીને ધવડાવવાનું છેડી દેવાનું નક્કી કર્યુ છે.” સિંહ ખેલ્યા.
“સાર, ત્યારે એમ કરો. જાઓ; રેવતીશ્રાવિકાને ત્યાં. અને ત્યાં એ પાક છે. એક બીજોરાપાક અને ખીજો કાળાપાક. તેમાં જે બીજોરાપાક છે તે લેતા આવજો. પણ કાળાપાક ખાસ મારા માટે બનાવેલા છે માટે તે ન લેવાય એટલે તે લાવશેા નહિ.’’ સિહુ અણગારે તેમ જ કયુ`.. ઔષધસેવનથી ત્રિલેાકપતિ રાગમુક્ત થયા.
અનતકાળે આવુ આશ્ચય બન્યું કે તીથંકરદેવના તારક આત્માને તીથ‘કર નામક ના વિપાક ઉદય થયા બાદ આ રીતે
