________________
[૧૭૬]
ત્રિભુવનપ્રકાશ મહાવીરદેવ
તા દાસી જ હતી ને? અરે, ભૂલ્યા, દાસી જ કહેવડાવતી હતી ને? એટલે એ વાત હવે છતી થઈ છે ને કે તારા દાસીપઢમાં જ તને તારું ભ્રાન્ત સ્વામિનીપદ દેખાય છે. તું સ્વામિની=તું દાસી ! ખરેખર છે ને આ ગણિત ? જેમ અમારી આધ્યાત્મિક દુનિયાનું એક ગણિત છે કે પૂર્ણ =સંસારથી શૂન્ય.'
ઝંખવાણી પડી ગયેલી કામલતાને મનમાં થઈ ગયું કે આ કોઈ વિચિત્ર જ માયા છે. શિકાર હાથમાં તે આળ્યે, પણ હવે છટકી ન જાય તો સારુ.. અને ખરા પ્રિયતમ આ જ કહેવાય જે પ્રિયતમાને દૂર ફગાવતા રહે! અને પ્રેમના આનંદ પણ તરછોડવામાં જ વધુ મણાય છે ને? મારે તે આવા જ પ્રેમી જોઈએ, જે મને તરછોડે. બસ, બસ. હવે મારુ કા ક્ષેત્ર મારે સમજી લેવાનું, મારી ચેાજનાનું માળખુ મારે જ તૈયાર કરવાનું.
પગે લાગીને કામલતા વિદાય થઈ ગઈ. દિવસે ઉપર દિવસે જાય છે; મહિના ઉપર મહિના બેસતા જાય છે; વર્ષોંની પાછળ વર્ષ ચાલ્યું આવે છે.
કુમાર નર્દિષણના નિત્ય કાર્યક્રમ બને છે. સવાર પડતાં પડતાં પ્રતિક્રમણ કરીને પરમાત્માની અષ્ટપ્રકારી પૂજા. પછી એ રસ્તેથી પસાર થતાં દસ ભવ્યાત્માઓને પ્રતિબાધ કરવાનું કાર્ય, પછી ભાજન, પછી આરામ, પછી હળવા વાર્તા–વિનોદ ! પછી શાસ્ત્રસ્વાધ્યાય, પ્રતિક્રમણ અને ખાર ભાવનાઓનુ ચિ'તન કરતાં કરતાં નિદ્રા.
કામલતા વેશ્યા મટીને હવે નર્દિષણની પ્રિયતમા બની છે. એના અંતરમાં હવે કોઈ ને વસવાનો અધિકાર એણે રાખ્યા નથી. મગધના પ્રજાજનામાં વાતો ચાલે છે. મગધેશ્વરના પુત્ર ન દિષણ ખાર વર્ષોંના ઉગ્ર તપ-સંયમ પાળીને પતન પામ્યા. વેશ્યાને ત્યાં રહ્યો છે. પણ એક આશ્ચર્યની વાત છે કે વેશ્યાને ત્યાં રહીને એ રાજ દસ આત્માઓને વિરતિના પંથે ચડાવીને જ
