________________
મહાત્મા નર્દિષ
ઉપર હાથ દાબી દેતી તે મૌન રડ્ડી.
બીજું કોણ હોય? જેણે મારા જીવનને પર્યંત ઉપરથી નીચે પછાડયું તે જ તો !' નર્દિષેણ ખેલ્યા.
ન દિષણના શબ્દથી છંછેડાયેલી કામલતા એકદમ સામે આવીને ઊભી રહી. તે શું કરવા સાનૈયા વરસાવ્યા ? ભૂલ તમારી છે કે મારી ?” ભાજી ફેરવતી ચાલાક કામલતા ખેલી, ‘પ્રિયતમ ! હવે ભૂતકાળ ભૂલી જાએ. જુએ આ તમારી સામે કેટલો ભવ્ય વમાન પડયો છે ? આ વિલાસભવન તો જુએ ? આ અંગમાં સૌન્દ્રય નિતારતી સુંદરીઓના ચિત્રા તે જુઓ ? જુએ? અને આ સુરાના....
અગ
[11]
“ખબરદાર ! કામલતા ’ અધવચ અટકાવી દેતાં નર્દિષેણુ એ!લ્યા. ‘સુરાની ગંધ પણ મને આવશે તે પળે હું તારા ભવનમાં નહિ હા એટલું નિશ્ચિત સમજી લેજે. અને સુંદરી ! તારા જેવી ખીજી કોઈ ના સ્વપ્ને પણ હું વિચાર કરી શકું તેમ નથી. સુરા અને સુંદરીની ઘેલી વાતે! મારા મનને વધુમાં વધુ દુઃખી કરશે એ વાત કદી ભૂલીશ નહિ.'
કામલતાને થયું, આ ખરા ચેગી મળ્યા ! પણ હવે એને ય વશ કરુ તો જ હું કામલતા ! હજી હમણાં જ સાધુવેશ મૂક્યો છે એટલે એ જીવનના ઊંડા ઊતરી ગયેલા સ`સ્કાર એકદમ શે' જતા રહે? એ સ`સ્કારી જ એને મેલાવે છે ને!
પણ ધીરે ધીરે બધું ય ઠેકાણે લાવી દઈશ હું તે તેને મજૂર હું જ ને ? બહુ થઈ ગયુ! મરદ ખીજે બધે મરદ હશે, સ્ત્રીની સામે વાતા કરવામાં ય મરદ હશે પણ હકીકતમાં અમારી પાસે કેટલા નામ હોય છે એ તે! અમે સ્ત્રીએ જ જાણીએ. અમારા ખંડની ચાર દીવાલા જ જાણે...ઠીક ઠીક. એ તે સૌ સારાંવાનાં થશે.’
કશું ય ખેલ્યા વિના વિનીતભાવે પગમાં પડીને, ક્ષમા માંગીને કામલતાએ નૃત્યની તૈયારી કરી દીધી.
