________________
ધન્ના અણગાર
જે આ મુનિવરની મુખાકૃતિ જે! અલમસ્ત કાયાવાળા આત્માના મુખ ઉપર જે તેજ દેખાતું નથી તે અહીં દેખાય છે ! રે! નર્યો તેને પ્રકાશ ઊભરાય છે.
જગતમાં જે શાંતિ ક્યાં ય નથી મળતી તે અત્યારે આ મુનિરાજના સાંનિધ્યમાં જ આપણે નથી અનુભવતા શું?”
અજયે કહ્યું, “ગુરુજી! તદ્દન સાચી વાત છે. જાણે કેઈ હિમપર્વતના કૈલાસ શિખર ઉપર આપણે આવી બેઠા હોઈએ તેટલી ઠંડક અહીં અનુભવાય છે!”
બસ, અ! એ જ છે, વિશુદ્ધાત્માના વિવિધ ચમકારા ! એને જે સમજી શકે છે તે જ સમજી શકે છે.”
મહાસંયમી ધન્ના અણગારને પુનઃ પુનઃ વંદના કરતા ગુરુ-શિષ્ય, સમય થઈ જવાથી ઢસડાતે પગલે ઘર તરફ પાછા વળ્યા.
અયના મનમાં એક જ વાત ઘૂમતી હતી....અવિનાશી આત્મા છે, દેહ તે વિનાશી છે.
બે તદ્દન જુદા છે.
અવિનાશીના સુખને ભોગ લઈને વિનાશીને મેહ કેમ થઈ શકે ?
