________________
સાળા-બનેવીની જોડલી
[૧૫] પંથે ડગ ભરતો હોય તે તેની અનુમોદનાના ય ફાંફાં છે.”
શક્યના વીજળિક આક્રમણને જોઈને સુભદ્રા પણ આનંદમાં આવી ગઈ.
પણ આ શું બની ગયું? સ્નાનઘરમાં અભૂતપૂર્વ ઈતિહાસ એકાએક રચાઈ ગયે! પળ બે પળમાં જ પરિસ્થિતિએ ગજબનાક વળાંક લઈ લીધે!
જે કાર્ય ઝટ ઝટ ધર્મદેશના ખંડમાં નથી બની જતું તે આજે ધન્યકુમારના સ્નાનઘરમાં બની ગયું.
હળવી પળનું રમૂજ કરતાં એક મેટ ઠઠ્ઠો થઈ ગયે.
ટુવાલ પહેરીને ઊભેલા ધન્યકુમારે ગંભીર મુખમુદ્રા સાથે આઠે ય સ્ત્રીઓ તરફ નજર કરી. તેમણે કહ્યું, “તમે મને એમ પૂછ્યું ને કે, “તમે જ કેમ વ્રત લઈ લેતા નથી?
તે સાંભળે. તમારા જ કારણે હું વ્રત લેતાં અચકાતે હતું. રખેને તમે મારા મંગલ-પ્રયાણમાં રોકકળ કરી મૂકીને વિનભૂત થાઓ. પણ જ્યારે હવે તમે જ મને એ વીરપ્રભુના એકાંત કલ્યાણકર માગે સંચરવાની પ્રેરણા કરીને મારા ભવભવની ઉપકારી કલ્યાણમિત્ર બને છે, ત્યારે તમને લાખ લાખ ધન્યવાદ! હું આ ચાલ્ય; દીક્ષાના એ મંગલ માગે !”
અણધાર્યો આ ધડાકે સાંભળીને રેક્કળ મચી ગઈ. પરંતુ ધને નિજવચનથી દઢમતિ હતે. આવા નિર્ણયને ફેરવે એ એના સ્વભાવમાં ન હતું.
અંતે ધન્નાના માર્ગે પ્રયાણ કરવાને આડે ય સુશીલાઓએ નિર્ણ લીધે. જે સારા માર્ગે પતિ તે માર્ગે પત્ની ! આર્યાવતની આ અવિચલ પવિત્ર પ્રણાલી હતી.
શાલિભદ્રને એ બનેવી સીધે શાલિના પ્રાસાદ નીચે આવી ઊભે. અરે શાલિ ! તારે દીક્ષા લેવી છે? તે દીક્ષા લેવાની આ કાયર રીતિને પરિત્યાગ કર. ચાલ, મારી સાથે એકી સાથે
