________________
મહાવીરભક્ત શ્રેણિક
[૧૨]
રાજન ! કોઈ રસ્તા નથી. નિકાચિત કર્મ ભોગવવું જ પડે. પછી તે ચક્રવતી હાય કે તીર્થંકર હાય; તે તેને ય ભોગવ્યે જ છૂટકો થાય.'
‘પરમાત્મન ! તે શું આપની ભક્તિના જળથી એ કમ હવે ધાવાઈ શકે જ નહિ? મારા મેરેશમમાં આજે આપ વસ્યા છે! ચીરી નાખે કાઈ મારી છાતી. વીર' સિવાય બીજુ કાંઈ એમાં જોવા મળે તેા ગુલામ થઈ જાઉં એને !” રાજાની આંખા અશ્રુભીની થઈ ગઈ !
એ દયાસાગર ! નારક એટલે ? આપે એનું જે વર્ણન ક' છે તે બધું ય મારી આંખ સામે તરવરે છે. હા! કેવાં ભયાનક દુઃખા પરધામીના કેવા સીતમ ! એક પળનીય શાંતિ નહિ, તૃષા ન સહેવાય અને છત્ર પાણીની માગણી કરે કે ધગધગતા સીસાના રસ માં ફાડીને ઢાકી દે, પેલા દુષ્ટ પરમાધામી દેવા ! ભૂલેાકની કારમી તૃષા કરતાં અનંતગુણુ ત્યાં તૃષા તેય સમગ્ર જીવનકાળ સુધી ! અહીંના કાઈ પણ ભયાનકમાં ભયાનક-અસહ્ય દુઃખ કરતાં ય અનંતગણું ત્યાં નું કઈ પણ દુ:ખ ! મારપીટ ! આગના ભડકા ! વૈતરણીના ઉકાળા ! ચિચિયારીએ, કિકિયારીઆ અને કરુણ કાકલૂદીએ !
પ્રભો ! પ્રભો ! મારાથી ય નહિ ખમાય હોં ! એ દુઃખ તે લેશ પણ સહેવાય તેવાં નથી ! કોઈ રસ્તો કાઢો. મને ખચાવા. શ્રેણિકની આંખમાંથી આંસુ ચાલ્યાં જાય છે.
મગધરાજના મુખ પર કરુણ કાકલૂદીના ભાવે। વ્યક્ત
થાય છે.
વાઘ જેવા વાઘ અકરી બન્યા છે!
સિંહ જેવા સિંહ ગાય બન્યા છે!
જેવા એને આંખ સામે ભગવાન મહાવીર દેખાય છે તેવું જ શ્રદ્ધાની આંખેથી એને નારકનું સ્વરૂપદર્શન થઈ રહ્યુ છે.
