________________
[૨૪]
ત્રિભુવનપ્રકાશ મહાવીરદેવ મૃત્યુ બાદ પણ દેવલેકમાં જનાર હોવાથી સુખી છે માટે તેમને કહ્યું, “જી કે મરે.”
આ કાલસૌરિક જીવીને રોજ પાંચસે પાડા મારીને ઘેર પાપકર્મ ઉપાજે છે, અને મરીને ઘેર દુઃખોની જ્યાં આગ જ વરસે છે તે સાતમી નરકમાં જવાનું છે. માટે તેને કહ્યું, “તું જીવ પણ નહિ, અને મરીશ પણ નહિ.”
અને પ્રત્યે ! મારા માટે શું?” પિતાનું ભાવિ જાણવાને એકદમ ઉત્સુક બની ગયેલા મગધનાથે પૂછ્યું.
“રાજન ! તું જીવે છે તે રાજપદનું સુખ પામે છે. પણ મૃત્યુ બાદ તારે પહેલી નારકમાં જવાનું નિર્માણ થઈ ચૂક્યું છે. એટલે દેવે કહ્યું, “તમે જીવતા રહે.”
“અરે! અરે! પ્રત્યે મારે પહેલી નારક ! અસંભવ, અસંભવ. ભગવાન મહાવીરદેવને અનન્ય ભક્ત પહેલી નારકે જાય ? ના, ના. એ બને જ શી રીતે? એકદમ અકળાઈ ગયેલા શ્રેણિક એકશ્વાસે બેલી ઊઠયા.
“રાજન ! કર્મસત્તા કોઈને છોડતી નથી. સાંભળે. મારી સાથેના પરિચયમાં તમે આવ્યા તે પહેલાની આ વાત છે. તમે એક વાર મૃગયા ખેલવા ગયા હતા. ત્યાં તમે સગર્ભા હરિણીને તીર માથું ! ગર્ભ અને હિરણી બે ય એક જ તીરે ખતમ થઈ ગયાં! આ જોઈને તમે આનંદમાં આવી જઈને સાથે રહેલા મિત્રવૃંદને કહ્યું, કેવી તાકાત બતાવી આપી ! એક જ તીરે બે ખતમ?”
રાજન! આ જ વખતે આયુષ્યને નિકાચિત બંધ પડી ગયે ! આ હિંસકભાવ નારકનું જ આયુષ્ય બંધાવી દે.”
પણ પ્રભે! કઈ રસ્તો બતાડે. મહાવીરને ભક્ત નાકે જશે તે ભગવાન મહાવીરની નિંદા થશે હૈ!”
