________________
શ્રેષ્ઠિપુત્ર અનાથી
[૧૧] એ રાત્રે મારા અંતરમાં એક કાવ્યની લીટી રમવા લાગી, અન્યથા શરણે નાસ્તિ ત્વમેય શરણં મમ” રમતી રમતી આ લીટી મારા રોમરોમમાં પ્રવેશી. રોમેરોમ પુકારવા લાગ્યા. અંતર પણ એ જ પુકાર કરવા લાગ્યું ! હું જોરજોરથી આ લીટી રટવા લાગે !
અને..કારમી અશાન્તિમાં મારું સમાધાન થયું. વિલેકમતિ પરમાત્માના પ્રિયતમ મુખારવિંદનું પુનઃ પુનઃ દર્શન થવા લાગ્યું.
એ વખતે મને આખું ય જગત દગાબાજ, વિશ્વાસઘાતી, દ્રોહી, પ્રપંચી, સ્વાથી દેખાવા લાગ્યું. મેં તે જ પળે સંકલ્પ કર્યો કે જે મને આ વેદનામાંથી શાન્તિ મળે તે બાકીનું જીવન એ પરમાત્મન ! તારા ચીંધ્યા સર્વસંગત્યાગના પંથે ચાલીને પસાર કરી દેવું! | મગધેશ્વર ! તમે કદાચ એ વાત નહિ માની શકે કે એ જ પળે દિવસેના દિવસો સુધી અણમીંચાયેલી મારી આંખે મીંચાઈ ગઈ. હું ઘસઘસાટ ઊંઘી ગયે.
મળકું થયું. સ્વાર્થીને સહુ ઊઠયા. મને ઊંઘતે જોઈ સહુને શાન્તિ વળી. સર્વત્ર આનંદ વ્યાપી ગયો.
હું પણ ઊઠયો. પણ હવે સદા માટે ઊઠી ગયું હતું. મારું મન ઊઠી ગયું હતું; સંસારથી !
સહુને મેં ભેગાં કર્યા !
રાતની સઘળી બીના જણાવી ! મારો સંકલ્પ જણાવ્યું ! પિતાજીને કહ્યું, “મારા મહાભિનિષ્ક્રમણને મહત્સવ કરો!
મગધેશ્વર ! મહરાજના વફાદાર મારાં કુટુંબીજનેને એણે ખૂબ સતાવ્યાં, રડાવ્યાં, કકળાવ્યાં...બધું જ કર્યું. પણ હવે મૂર્ખ બને એ બીજા !
મેં સઘળું ય ત્યાખ્યું !
જાણીને મારી અનાથતા? રાજન! તમે ય અનાથ છો ! સમજી ગયાને આ વાત?
