________________
રાજ બિંબિસાર
કાળ ચાલ્યા જાય છે. સહુને સંસાર ચાલ્યો જાય છે. સહુનાં જીવન-જળ વહ્યાં જાય છે.
એક દી મગધના રાજમાર્ગેથી સેંકડે કે ક્યાંક જઈ રહ્યા હતા. હજી તે પરેટિયું જ થયું હતું.
રાજા બિંબિસાર પણ હાથી ઉપર આરૂઢ થઈને નીકળ્યા હતા. મહાશ્રાવિકા રાણી ચેલણ પણ સાથે જ બેઠાં હતાં
કુતૂહલપ્રિય લેકે જોડાતા ગયા.
અજ્યને પણ કુતૂહલ જાગ્યું. ક્યાં જાય છે? ચાલે જોઈએ તે ખરા ! ગુરુજીને લઈને એ ય ચાલે.
બધા પોંચ્યા બાવાજીના એક મંદિરે !
કહેવાયું હતું કે કેટલાક વખત પહેલાં રાણી ચેલણા સાથે રાજા બિંબિસારને વાતવાતમાં ટપાટપી થઈ ગઈ હતી ! બે ય પિતપોતાના ધર્મગુરુની પવિત્રતાને એકૃષ્ટ સાબિત કરવા મથતા હતાં. રાણી ચલણની તલવારની ધાર જેવી વાતના પરિણામે રાજા બિંબિસારે મનમાં ગાંઠ વાળી. ઊભી બજારે જૈન સાધુની અપવિત્રતાને છતી કરીને એની ઠેકડી ઉડાડું ત્યારે જ જંપીને બેસું.
એક દિવસ આવી લાગે. કોઈ મહાસંયમી જૈન સાધુએ બાવાજીના મંદિરમાં એકાકી રાતવાસ કર્યો. મદિરના પૂજારીએ તરત રાજા બિંબિસારને ખબર આપ્યા. વેશ્યાને મંદિરમાં છોડી મૂકી મંદિરના બાર બહારથી બંધ થઈ ગયા.
રાજા બિંબિસારને આજે અરમાન ઉતારવા હતા; રાણી
