________________
૪૧
વખાણુ થવા લાગ્યા. આથી આહિર અને આહિરણુ જીનદાસ ઉપર ઘણા ખુશી થયાં. તેએ અતિમનેાહર, મજબૂત અને સરખી વયના શંખલ તથા કમલ નામના ત્રણ ત્રણ વરસના બે વાછરડા શેઠને આપવા આવ્યા. જિનદાસ અને સાધુદાસીએ વાછરડા પાછા લઈ જવા ઘણું સમજાવ્યા છતાં તેએ પરાણે તેમને ઘેર બાંધી ચાલ્યા ગયા. જિનદાસે વિચાયું કે-જો આ વાછરડાને છેડી મૂકીશ તે લેાકેા તેમને ખસી કરી ગાડી, હળ વગેરેમાં જોડી દુઃખી કરશે, માટે ભલે મારે ઘેર જ રહ્યાં.” ઈત્યાદિ વિચારી તે દયાળુ જિનદાસ ખન્ને વાછરડાનું પ્રાસુક ઘાસ અને પાણીથી પાષણ કરવા લાગ્યું. જિતદાસ આઠમ, ચૌદશ વગેરે પતિથિએ પેાષધ લઈ ધાર્મિક પુસ્તકા વાંચતા. તે સાંભળી ખળદો પણ ભદ્રક પરિણામી થયા. પછી જે દિવસે શેઠ ઉપવાસ કરે. તે દિવસે બળદો પણ ઘાસ પાણી વાપરે નહિ. તે દિવસે શેઠ તેમને ઘાસ નીરે, પણુ બળદો વાપરે નહિ, ત્યારે જિનદાસે વિચાયુ" કે, “આટલા દિવસ તે મેં માત્ર યા ને લીધે આ ખળદોને પાળ્યા, પણ હવે તે મારા સામિકા છે. માટે મારે તેમનું બહુમાન કરવું જોઇએ.”
એક વખત ભંડીરવણ નામના યક્ષને યાત્રોત્સવ આળ્યે, તેથી તે દિવસે જુવાનીયાએ એ વાહનાની વાહનક્રીડા કરવા માંડી. તે
ઉત્સવમાં જિનદાસના એક મિત્ર અતિ અલિષ્ઠ અને દેખાવડા તે અળદોને જોઈ જીનદાસને પૂછયા વગર જ લઈ ગયેા. જેમણે જન્મથી ધેાંસરી પણ જોઈ ન હતી એવા તે અણુપલેાટ બળદને પોતાની ગાડીએ જોડી તેણે એકબીજાની સ્પર્ધાથી એવા તા દોડાવ્યા કે વાહનક્રીડા કરનાર સર્વાંને જીતી લીધા, પણ ખહુ દોડવાથી તે સુકેામળ ખળદોના સાંધા તૂટી ગયા. જિનદાસના મિત્ર કામ પતાવી તે બળદોને જિનદાસને ઘેર બાંધી ચાલ્યેા ગયો. ભેાજન અવસરે જિનદાસ ઘેર આવ્યેા અને ખળદોને ઘાસ નીયુ તે ઘાસ ખાધું નહિ, પાણી પાવા લાગ્યા તા પાણી પણ પીધું નહિ. ખળદોના
