________________
મહારાજા શ્રેણિક અને તેમના કુટુંબીજનો
કુશાગ્રપુર નગરમાં પ્રસેનજિત નામે રાજા રાજ્ય કરતા હતા. આ રાજા પાર્શ્વનાથ પ્રભુના શાસનને માન્ય કરનાર અને શ્રાવકત્રને ધારણ કરનારે હતું. તેને ઘણી રાણીઓ અને શ્રેણિક વગરે ઘણું પુત્ર હતા.
કુશાગ્રપુરમાં ઘણી વખત આગ લાગતી, તેથી રાજાએ એવી ઉદ્ ઘેષણ કરાવી કે જેને ઘેર આગ લાગશે તેને ગામમાં વસવા માટે સ્થાન નહિ મળે. બન્યું એવું કે એક વખત રાજાના મહેલમાં જ આગ લાગી. સૌ કુમાર કિંમતી વસ્તુઓ લઈ બહાર નીકળ્યા. શ્રેણિક ભંભાવાઇ લઈ બહાર આવ્યું. પ્રસેનજિત રાજાએ તેને પૂછયું, “હીરા, માણેક વગેરે કિંમતી વસ્તુઓ છેડી તે મંભા કેમ ઉપાડી” શ્રેણિકે કહ્યું “આ રાજાનું જયચિન્હ છે અને દિગ વિજ્યમાં મંગળરૂપ છે. આ હશે તે બીજી વસ્તુઓ આપે આપ આવી મળશે” પ્રસેનજિત આ જવાબથી પ્રસન્ન થયા અને તેણે શ્રેણિકનું ભંભાસાર એવું નામ પાડયું. રાજમહેલ બળવાથી રાજાએ પિતાને વસવાટ કુશાગ્રપુરથી એક ગાઉ દૂર રાખે. સમય જતાં ત્યાં નગર વસ્યું અને તે રાજગૃહ નામે પ્રસિદ્ધ થયું.
રાજા પ્રસેનજિત શ્રેણિકને પ્રતાપી માનતે હોવાથી તેણે તેની બહુદરકાર ન રાખી. આથી શ્રેણિકને બેટું લાગ્યું અને તેથી તે નગર છેડી પૂછયા ગાયા વગર ચાલતું થયું. તે બેના તટ નગર ગમે ત્યાં ભદ્ર શેઠની નંદા નામની છોકરીને પર.
શ્રેણિકને રાજયાભિષેક રાજગૃહમાં રાજા પ્રસેનજિતને અકસ્માત રોગની પીડા થઈ આવી તેથી તેણે તત્કાળ શ્રેણિકને શેધી લાવવા માટે ઘણી સાંઢ મોકલી. સાંઢવાળા માણસો ફરતા ફરતા બેના તટે આવી
