________________
૨૪ : મત્સ્ય-ગલાગલ
નૃત્ય કરવા લાગતી. વસતાત્સવ ને કૌમુદ્રી ઉત્સવામાં ચંદના સહુથી અગ્રેસર રહેતી.
ચંદના પણ નગુણી નહેાતી. એ જાણતી હતી કે આ સ'સારમાં ગુલામનું સ્થાન ગમાણુના ઢાર કરતાં હીણું હતું. એ માટે એણે ઘરની વ્યવસ્થાનું તમામ કામ ઉપાડી લીધું હતુ. અશન, પાન, ખાદિમ ને સ્વામિ એ પેાતે જ તયાર કરતી. વસ્ત્ર, કમલ, પ્રતિગ્રહ, પાદપ્રેાંછન એ પેાતે જ વ્યવસ્થિત રાખતી. પીઠલક, શય્યા, સંસ્તારક યથાયાગ્ય સ્થાને એ જ રખાવતી. એસડવેસડની ઉપાધિ પણ એજ રાખતી. ઘરનાં અન્ય દાસદાસીઓને પણ એ જ સંભાળતી.
દાસ-દાસીઓને વિચાર આવતા: અરે, આ કરી તે ગુલામ છે કે માલિક ! આપણી જાણે શેઠાણી ડાય એમ વર્તે છે.’ ગુલામ કદી ગુલામનું શાસન સહન કરી જ ન શકે, ત્યાં એનુ સ્વામિભાન સહેજે ઘવાય. ભૈરવી નામની નવજુવાન દાસીને ચંદનાનું આ જાતનું આધિપત્ય સહુથી વિશેષ ખટકતું. એ ઘણી વાર મૂંગા વિરોધ દર્શાવતી. એક રીતે બંને હરીફ પણ હતાં. ભૈરવીનું પણ ઊગતું યૌવન હતું, ને ચંદના પણુ નયૌત્રના અની રહી હતી. અને જીવનની નવ વસંતને સત્કારી રહી હતી.
દાસત્વના કટુ ને અપમાનિત જીવનમાં ભૈરવી એક વાતને નિશ્ચય કરી ચૂકી હતી, કે કામદેવ વય કે અવસ્થા કઇ જાતા નથી. ગમે ત્યારે, ગમે તેને, ગમે તે વયે પીડે છે. ભરવીની છૂપી સાધના ધનાવહ શેઠમાં કામપીડા પેદા કરવાની હતી. સ્વસ્થ, શાંત ને ચતુર્થાંમના પાલક ધનાવહુ શેઠ
