________________
વાસવદત્તા : ૨૩૧ કુંડના રાષ્ટ્રપતિ રાજા સિદ્ધાર્થ વેરે વાવેલી. એ જ ત્રિશલા શના જાયા ભગવાન પતે. કુળમાં એક જ આવું રતન પાકે, એટલે આખું કુળ તરી જાય.”
“અરે, પણ વાતેમાં વખત વહી ચાલ્યો! ઇંદ્ર મહારાજે આભમાં ગેડીદડે રમવા માંડયું, ને મોરલે ગળાના કકડા કરીને ટહુકી રહ્યો છે. ચાલે, ચાલ સખી, ચંદનબાગમાં!'
સહુએ વાસવદત્તાને આસન પરથી ખેંચી. ઇંદ્રધનુષ્ય રંગનું ઓઢણું પહેરાવ્યું, નીલરંગી પટકુળ બાધ્યું, માથે વેણ છૂટી મૂકી હીરાની દામણ બાંધી, હાથમાં સુવર્ણ વલય પહેરાવ્યાં અને કમર પર ઘૂઘરિયાળી કટિમેખલા બાંધી.
ચંદનના બાગમાં સંસારનું સૌંદર્યસરવર લહેરે ચડયું. મન મોકળાં મૂકીને, લજપનાં બંધન હળવાં કરીને સરખે સરખી સખીએ ઝીણી ઝરમર જલધારામાં ખેલી, કૂદી, વૃક્ષ પર ખૂલે ઝૂલી, કુંડમાં માછલીઓની જેમ મહાલી. કુબેરને ધન મંડાર જેમ ખુલે મુકાતાં માનવી મુગ્ધ થઈ જાય, એમ અહીં અવન્તિની અલબેલી સુંદરીઓને મનમોહક સૌંદર્ય–અજાને આજ પ્રગટ થયો હતે.
આકાશમાં આષાઢી બીજ દેખાણી ત્યાં સુધી સહુ હસી –ખેલી. સુરજમુખી બિડાઈ ગયાં ત્યાં સુધી સહુએ વિદ– વાર્તા કરી. નિશિગંધાએ પોતાની સુગંધ વહાવવી શરૂ કરી ત્યારે થાકીને સહુ નીલમ-કુંડને કાંઠે બેઠી અને પાસે રમતાં હંસબાળને ઊંચકી ઊંચકીને ખોળામાં લઈને રમાડવા લાગી.
ઓતરાદે પવન બંધ થયે, ને પશ્ચિમ દિશામાંથી શીતળ વાયરા છૂટયા. પણ એ વાયરાના આકાશી વીંઝણુની
