________________
પાતાના પહેલા : ૮૫
“ પાંચસેા લૂંટારા પેલી એક સ્ત્રી સાથે ભાગ ભાગયુવા લાગ્યા. વખત જતાં પેલા નાયકને વિચાર થયા કે આ એકલી આપણા બધાની સાથે ભાવિલાસ ભાગવતાં મરી જશે, તા નાહક સ્ત્રીહત્યા લાગશે ! આમ વિચારી તેએ! બીજી એક સ્ત્રીને ઉપાડી લાવ્યા, ને તેની સાથે ભેગ ભગવવા લાગ્યા.
“ પાંચસે લૂટારા પર એક સરખા હુક ધરાવતારી પેલી સ્ત્રીને આથી મનમાં ઘણું માઠું લાગ્યું. એને પેાતાનું મહત્ત્વ આસરી જતું લાગ્યું. નવી આવેલી શોકય આંખના કણાની જેમ ખૂંચવા લાગી. એક દિવસ બધા લૂંટારા ફ્ર દેશમાં લૂંટ કરવા ગયા ત્યારે પેલી સ્ત્રીએ નવી આવેલી શોકચને કૂવામાં નાખી મારી નાખી. લૂંટારા ઘણે દિવસે પાછા આવ્યા ને પેલી નવી સ્રો માટે પૂછપરછ કરી તે એણે કહ્યું : · મને શી ખખર ? એ તે કઈ મારા જેવી હતી કે તમને પાંચસેાને એક સરખા હેતથી જાળવે ને ઘર જાળવીને બેસે! ચાંચ નાસી ગઈ હશે !”
વાર્તા પૂરી થઈ! ને રાજા વત્સરાજ વળી વિચારના વટાળમાં ઝડપાયા : પાંચસે જંગલી ને ઝનૂનીએથી તૃપ્ત ન થનારી આ સ્ત્રી ! અને એવી સ`સારની મીજી સ્ત્રીએ ! રાજા ઢાલની એક માસ્તુને નીરખી રહ્યા, ને ઉતાવળે મનોમન નિર્ણય બંધાવા લાગ્યા.
જેવી એ સ્ત્રી એવી રાણી પણ સ્ત્રી! મહારાણી થયે કઈ સ્ત્રી મટી જવાય છે. અરે, ઊલટા આ આહ્વાર-વિહાર તા વધુ કામપ્રદ દ્વાય છે. રાજમહેલમાં ચેગી એક દહાડા તેા વસી જીએ! ખીજે દહાડે ચેગીને ભાગી અની જાય !
॥
