________________
LER
૨૨૮
....સીતાને કલંક....ભગ-૬
પણ ઘડીમાં આમ બોલે અને ઘડીમાં તેમ પણ બોલે એટલે વિવેકશીલ આત્માઓએ, તેવા લોકોના કથન આદિ ઉપર કશો જ મદાર બાંધવાનો હોય નહિ, પણ સવૃત્તિ અને સત્યપ્રવૃત્તિમાં જ સુસ્થિર રહેવાનુ હોય, તે સ્વાભાવિક છે. જે લોકો સત્યાસત્યનો અને હિતાહિતનો નિર્ણય કરવાની બેદરકારી ધરાવે છે, તેઓની વાતો આદિને વજન આપવું, એ તો નાશને જ નોંતરવા જેવું છે. જાતને જ નિન્દામાંથી બચાવવાનો પ્રયત્ન
શ્રી રામચન્દ્રજી જો યશના અતિશય અર્થી બન્યા ન હોત, તો શ્રી લક્ષ્મણજીએ કહેલી તદ્દન સાચી વાતનો વિચાર કરવાને જરૂર થોભત અને જો શ્રી રામચન્દ્રજીએ વિવેકપૂર્વક વિચાર કર્યો હોત, તો તેઓ કદિપણ આ રીતે શ્રીમતી સીતાજીનો ત્યાગ કરવાને તત્પર બનત નહીં ! પણ ભવિતવ્યતા જ કોઇ વિચિત્ર છે. શ્રી રામચન્દ્રજી શ્રીમતી સીતાના લોકમુખેથી થતા અપવાદને સાંભળીને એટલા બધા મૂંઝાઈ ગયા છે કે, પોતે એમાંથી નીકળી જવાને ઇચ્છે છે. શ્રીમતી સીતાદેવીનું કલંક કેમ ટળે એનો એમને વિચાર આવતો નથી, પણ આ લોકની નિન્દામાંથી હું કેમ બચી જાઉં એનો જ એમને વિચાર આવે છે, કોઈપણ રીતે અને કોઈપણ ભોગે તેઓ, પોતાની નિન્દાને અટકાવવાનો ઇચ્છે છે અને એથી જ તેમને શ્રીમતી સીતાજીનું શું થશે એનો વિચાર આવતો નથી. 'શ્રીમતી સીતાજીનો ત્યાગ કરવા દ્વારા તેઓ લોકાપવાદને ટાળવાને ઇચ્છે છે.' એમ નથી, પણ પોતાની જાતને એમાંથી બચાવી લેવા માટેનો જ તેમનો આ પ્રયત્ન છે. જો આવી મનોદશા ન હોત અને સીતાદેવીને શિરે આવેલા તદ્દન ખોટાં કલંકને પણ દૂર કરવાનો જ શ્રી રામચન્દ્રજીનો ઇરાદો હોત, તો તો શ્રી રામચન્દ્રજીએ શ્રીમતી સીતાજીનો ત્યાગ કરવાને બદલે, કોઈ બીજો જ ઉપાય અજમાવ્યો હોત.
યશની અતિ ઇચ્છાની ભયંકરતા
શ્રી રામચન્દ્રજીને એટલો પણ વિચાર નથી આવતો કે, ‘ગર્ભવતી એવી પણ સીતાને હું જંગલમાં કોઈક સ્થળે મૂકી આવવાની આજ્ઞા તો કરૂં છું પણ ત્યાં એનું અને ગર્ભમાં રહેલા જીવોનું પણ થશે શું ?' તીવ્ર બનેલી યશની ભૂખ પણ કેટલી બધી ભયંકર નિવડે છે,
