________________
આપવાનો આગ્રહ તમે ક્વી રીતે સેવી શકો ? ઉપકારી મહાપુરુષો ફરમાવે છે કે, મુક્તિના ઇરાદે આચરેલા ધર્મથી સઘળી જ આપત્તિઓ દૂર થઈ જાય છે, તો ઉપકારીઓના વચનો પ્રત્યે શ્રદ્ધા કેળવીને નિરાશસભાવે ધર્મ કરવો, એ વ્યાજબી છે કે પૌલિક આશંસાથી ધર્મ કરવો એ વ્યાજબી છે ?
સભા : પણ આશંસા આવી જતી હોય તો ?
પૂજયશ્રી : તો એ આશંસા ન આવે તેવો પ્રયત્ન કરવો. વિચારવું કે, મને વસ્તુની આશંસા થઈ જાય છે, તે વસ્તુ મને મળી પણ જાય, તોય તેથી મારા સઘળા દુઃખનો અત્ત આવવાનો નથી. વળી એ વસ્તુ મારી પાસે વધુમાં વધુ એક ભવના સમયથી વિશેષ માટે ટકવાની નથી; અને એ વસ્તુ મેળવવાની ઇચ્છાથી માંડીને એ વસ્તુ મળે અને ભોગવાય ત્યાં સુધીના પાપની ગણતરી કેટલી ? આમ અનેક રીતે વિચાર કરીને પોદ્ગલિક આશંસાને ટાળવાનો પ્રયત્ન કરવો. જ્ઞાનીઓના વચનોનું નિરંતર શ્રવણ અને મનન આદિ કરવું, કે જેથી મુક્તિની અભિલાષા તીવ્ર બનતી જાય અને પૌદ્ગલિક આશંસા નષ્ટ થતી જાય.
તહેતુ-અનુષ્ઠાતનું બીજ એવા પણ મુગ્ધ કોટિના જીવો હોય છે, કે જે જીવોએ આશંસા સહિત આચરેલું પણ અનુષ્ઠાન તહેતુ અનુષ્ઠાનના બીજભૂત હોય; પરંતુ ખ્યાલમાં રાખવું જોઈએ કે તેવા જીવોને ભવસ્વરૂપ આદિની વાસ્તવિક માહિતી જ હોતી નથી. તેવા જીવો પોતાની સેવા પ્રકારની લઘુકમિતાના યોગે સદનુષ્ઠાનના રાગી બને છે અને એ દ્વારા લ્યાણ માની અનુષ્ઠાનને આચરવા તત્પર બને છે પરંતુ તેઓને જ્યાં ભવ અને મુક્તિના સ્વરૂપાદિનો ખ્યાલ આવે છે, કે તરત તેઓ પદ્ગલિક આશંસાનો ત્યાગ કરે છે અને એ જ કારણ છે કે, મુગ્ધ જીવોના તેવા પ્રકારનાં અનુષ્ઠાનોને પણ તહેતુ -અનુષ્ઠાનના બીજભૂત ગણાય છે. આ વસ્તુ આગળ કરી પૌદ્ગલિક આશંસાથી થતાં ધર્માનુષ્ઠાનોને પણ ઉત્તેજન મળે એવો પ્રયત્ન કરવો, એ કોઈપણ રીતે ઉચિત નથી. શાસ્ત્રકાર-પરમષિઓએ રોહિણી આદિના તપને દર્શાવ્યો છે, એ ૧૪૭
અદ્યત્તમાં શરણય એક ઘર્મ જ છે........૬
இது அல் அஇஅது இஇஇஇது
