________________
૧૬૬
..લંકા વિજય.... ભાગ-૪
એની જીંદગી નકામી, એવી તો માન્યતા ! સામાયિક-પ્રતિક્રમણ ન આવડે તો ચાલે, પણ આ તો આવડવું જ જોઈએ ! જે બહારથી આવે તે છાતીએ હાથ ન ફૂટે, હાથથી હાથ ફૂટે. પણ જેનો પતિ મરી ગયો હોય એણે પોતે છાતી ખુલ્લી રાખવાની, કે જેથી છાતી લાલ થાય છે કે નહિ તે બધા જુએ.
સભા : એના ઉપર તો સર્ટીફીકેટ અપાય છે !
પૂજ્યશ્રી : અજ્ઞાનનું સામ્રાજ્ય વ્યાપ્યું હોય ત્યાં જે ન થાય તે ઓછું. મરનારની સ્ત્રીએ તો કાણ પત્યા પછીથી ચાર-છ મહિના પથારી જ સેવવાની હોય, એવી સ્થિતિ પણ બની જાય છે.
ધર્મ કર્યા વિના મરનાર ગયો,
એ ભાવનાએ રડનાર કેટલા ?
જૈનકુળમાં આ રિવાજ ન જોઈએ. મરણનો પ્રસંગ પણ વૈરાગ્ય-પ્રવેશનું દ્વાર બને એવી દશા હોવી જોઈએ. મોહને વધારનારા રિવાજો બંધ કરો. મોહના ચાળા ઘટે તો ધર્મ વધે. જૈનસમાજમાં ખૂણાનો રિવાજ અને એથી દેહરૂ-ઉપાશ્રય બંધ, એ કલંકરૂપ છે. રોવાનું ક્યાં હોય ? મરનાર ધર્મ કર્યા વિના મૂઓ, એ ભાવનાએ રડતા હો તો આત્મામાં જાગૃતિ આવે અથવા તો કોઈ ધર્મમાર્ગના ઉપકારી તારક જાય ને રડવું તે વાત જુદી છે. તમને એવું રડવું આવતું નથી અને કેવળ પાપને જ વધારનારું રડવું તમારાથી છોડાતું નથી. શ્રી રાવણના કુટુંબીઓ તમારા જેવા નહોતા. મંદોદરી જેવી સતી પણ પોતાના સ્વામીના મૃત્યુને પૂરા ચોવીસ કલાકે ય નથી થયા છતાં ય મુનિવર પાસે જાય છે અને શ્રી રાવણના બીજા પણ સંબંધીઓ કુંભકર્ણ વગેરે પણ રામચન્દ્રજીની સાથે મુનિવરના દર્શને જાય છે.
શ્રી રાવણનો પરિવાર મુનિવરને વંદના કરવા ગયો તેને અંગે વિચાર્યું, તેમ શ્રીરામ-લક્ષ્મણને અંગે વિચારવા જેવું છે. શ્રીરામ-લક્ષ્મણે આટલો મોટો સંગ્રામ કેવળ શ્રીમતી સીતાજીને માટે જ ખેલ્યો હતો ને ?
