________________
૨૯
ત૮-અયહરણ......ભ
જેઓ દાંભિકતાથી સુસાધુ તરીકે જ પોતાને ઓળખાવાને મથતા હોય, તેવાઓના તો પડછાયાથી પણ બચવાનો પ્રયત્ન કરવો જોઈએ.
જો કે આજે તો બહુ મુશ્કેલી છે, કારણકે સાધુસંસ્થાનો નાશ કરવાને માટે, સાધુ સંસ્થાને બદનામ કરવાને માટે, ધર્મદ્રોહીઓએ સારા, નિર્દોષ અને પવિત્ર સાધુઓને માથે પણ તદ્ન જુઠ્ઠાં અને કલ્પિત કારમા કલંકો ઓઢાડી દીધા છે. સુસાધુઓ તો એને પણ કર્મક્ષયનું એક નિમિત્ત માને, પોતાનો તે પૂરતો પાપોદય છે, એમ માને, પરંતુ આજની હવામાં જેણે પ્રભુશાસનની આરાધના સુંદર પ્રકરે કરવી હોય તેણે તો આ બધું અવશ્ય વિચારવા જેવું છે. અને એ વિચારીને ખૂબ સાવધ બની જવા જેવું છે.
એ વાત પણ ખ્યાલમાં રાખવી જોઈએ કે તપાસ કરતાં કાચ ૨ બે પાંચ એવા પણ જણાય, તો પણ સાધુસંસ્થા પ્રત્યે દુર્ભાવ ન
આવવો જોઈએ. ગામ હોય ત્યાં ઢઢવાડો હોય, પણ એથી ગામમાં બધા ઢેઢા જ વસે છે એમ ન કહેવાય. આજે તો પૂરતી તપાસ કર્યા વિના જ સૂણી સૂણાઈ વાતો ઉપરથી બધા જ સાધુઓ ખરાબ છે છું એવું કેટલાકો બોલી અને લખી રહ્યા છે. જો શાસનની આરાધનાનું
સાચું અર્થીપણું હોય તો એમ બને નહિ. જેટલા ખરાબ હોય તેનો ત્યાગ કરવો જોઈએ, એમાં બે મત છે નહિ, પરંતુ ખરાબના નિમિત્તે સારાનો અનાદર ન થઈ જાય અને સારાની ભક્તિથી વંચિત ન રહી જવાય એની કાળજી રાખવી જોઈએ ને ?
સુશ્રાવકોએ આવા પ્રસંગે ચકોર બનવું જોઈએ શાસન વાંઝીયું નથી. આજે જૈન સમાજની ગમે તેટલી દુર્દશા થઈ ગઈ હોય તે છતાં પણ કોઈ સુસાધુ નથી, લેઈ સુસાધ્વી નથી, કોઈ સુશ્રાવક નથી અને કોઈ સુશ્રાવિકા જ નથી, એમ કઈ પણ શ્રદ્ધાળુથી કહી શકાય નહિ વિષમકાળમાં આરાધના કરવા ઇચ્છનારાઓએ વધુ સાવધાન બનવું જોઈએ. બજારમાં જ્યારે ઉથલ-પાથલ ચાલતી હોય છે, ત્યારે વ્યાપારી કેટલો ચોર રહે છે? એ વખતે ખાવા-પીવાનું પણ ભૂલી જવાય છે. અને ટેલીફોનનાં ભૂંગળા માથે મૂકી રાખી, નહિ જેવું ઉઘાય છે. ખાતા-પીતાં અને ફરતાં
