________________
૨૯૨
સ૮-અયહરણ......ભગ-૩
કારણકે શ્રી જિનશાસનને પામેલો એવું તો કહે જ નહિ, અને આ કાંઈ ગમે તેવા દૃશ્યનો પ્રસંગ પણ નથી, પણ આ તો આવા પણ પ્રસંગને પામીને, આજના કહેવાતા સુધારક જેવાઓ અથવા નહિ જેવી શ્રદ્ધાના યોગે ધર્મ ગણાતાઓની કેવી દશા થાય છે, એ જ માત્ર હું જણાવવા ઈચ્છું . બાકી પ્રસંગે પ્રસંગે શાસ્ત્રનીતિ મુજબ હું તો કહેતો જ આવ્યો છું કે, તમે માત્ર વેષ જોઈને મૂંઝાઓ નહિ. આજે નક્કી વેષધારીઓ પણ કમ પ્રમાણમાં નથી. તમે બધાયને સરખા માનીને જ્યાં ત્યાં ઝૂકો પણ નહિ, પરંતુ સાચાના અને ખોટાના પરીક્ષક બનો! સુસાધુના ચરણોમાં માથું મૂકતાં અચકાઓ નહિ, અને વેષધારીને હાથ પણ જોડો નહિ. “આપણે તો બધાય સાધુ સારા અને બધાય સાધુ પૂજ્ય, એવી મનોવૃત્તિ આજે ઘણાઓમાં દેખાય છે. જેટલા સાચા સાધુ તેટલા સારા અને પૂજ્ય એમાં શંકા નહિ.” પણ જેટલા સાધુવેષ ધરનારા કેટલા બધા જ સારા અને પૂજ્ય એમ નહિ. સાધુવેષ હોય પરંતુ સાધુવેષને જે વફાદર ન હોય, તેમજ જે શાસનનો વેષ છે અને જેના યોગે પોતે પૂજાય છે તથા સુખે માનપાન ભોગવે છે, એ શાસનને જે છેહ દેનારા હોય, તેવાઓને તો હાથ જોડવા એ પણ પાપ છે. અજાણતાં ગમે તેમ થયું હોય, પણ જાણી જોઈને તો ખાસ શાસનના કારણ વિના એવાઓને જરાય નમતું નહિ આપવું જોઈએ.
સાધુને તમે હાથ જોડો, વજન કરો, એમનું સ્વાગત કરો અને એમની ભક્તિ કરો - એ બધાની પાછળ રહેલા હેતુને બરાબર સમજવો જોઈએ, કેટલાક એ કિંમતને ભૂલ્યા છે, માટે એમ છૂટથી કહે છે કે, “આપણે તો બધાય સરખા અને બધાય પૂજ્ય.' આજે ઘણા એમ પણ કહે છે કે, “ભગવાનનો વેષ તો છે ને ? પણ એ વિચારતા નથી કે, નાટકીયાઓ રાજાનો વેષ પહેરે એથી રાજા નથી બની જ્યા. અને પ્રજા એ નાટકીયાઓને રાજા માનીને માનપાન આપતી નથી. રાજા તરીકે કે અમલઘર તરીકે માન આપનારાઓ, માત્ર એના વેષને જોતા નથી. પરંતુ એ રાજા છે કે નહિ, એ અમલદાર
