________________
(૧૩૪
સ૮૮-અયહરણ.......ભ૮-૩
જોયું, કેવી પરંપરા ચાલી ? બાહ્મણમાંથી મ્લેચ્છ થયો, પ્લેચ્છપણે મરીને ભવોમાં ભમ્યો. કોઈક પ્રકારે તે મનુષ્ય જન્મ પામીને તાપસ થયો, ત્યાંથી મરી ધૂમતુ નામનો દેવ થયો, અને ત્યાંથી ચ્યવીને અહીં રાજકુમાર તરીકે ઉત્પન્ન થયો, આ સુખ પણ તેનાથી ભોગવાયું ? પોતે એક કન્યા માટે યાચના કરી, પણ તે તેને ન મળતાં તેના મોટા ભાઈને મળી. પુણ્ય અને પાપ જો સમજાય, તો આમાં ખીજાવા જેવું શું હતું? દુનિયાની કોઈપણ વસ્તુ પુણ્ય વિના મળતી નથી અને પુણ્યયોગે મળ્યા પછીથી પણ પુણ્ય વિના ટક્તી નથી, આમ સમજીને પોતાનો પાપોદય કે પોતે યાચેલી કન્યા પોતાને ન મળી અને પોતાના મોટાભાઈનો પુણ્યોદય કે એને વગર યાચે મળી. આટલું જો અનુદ્ધરે વિચાર્યું હોત તો એને ક્રોધ આવત ખરો ? પરંતુ આવા વિચાર પણ પુણ્યશાળી આત્માઓને જ આવે છે. પાપી આત્માઓને તો જેમ જેમ થપ્પડ પડે તેમ તેમ તેઓ વધુને વધુ કષાયરક્ત બનીને વધુને વધુ પાપ પરાયણ બને છે. એ જ
રીતે ખીજવાએલા અનુદ્ધરે રત્નરથના રાજ્યમાં લૂંટફાટ કરવી શરૂ હું કરી. પરંતુ તે પોતાના પાપોદયે હાર્યો. રત્નરથનો કેદી બન્યો અને
રત્વરથે ત્યાં એને ખૂબ વિડંબના કરી. આટલાં આટલાં પાપોદયનાં કપરાં પરિણામો જોયા પછીથી પણ અનુદ્ધરને સદ્ગદ્ધિ સૂઝતી નથી. તે તાપસ થાય છે. તો ત્યાં પણ સ્ત્રીસંગથી પોતાના તપને નિષ્ફળ કરે છે. પાપની પરંપરા કેવી કારમી ચાલે છે? એ આમાંથી ખાસ સમજવા જેવું છે, અને એ સમજીને પાપથી બચવા માટે પ્રયત્નશીલ થવું જોઈએ.
આટલું વર્ણન થઈ ગયા બાદ હવે અનલપ્રભનો સંબંધ આવે છે. વસુભૂતિ બાહ્મણનો જીવ અનલપ્રભદેવ કઈ રીતે થયો ? આ વસ્તુનું વર્ણન કરતાં હવે કલિકાલ સર્વજ્ઞ ભગવાન શ્રી હેમચન્દ્રસૂરીશ્વરજી મહારાજા, શ્રી ત્રિષષ્ઠિશલાકાપુરુષ ચરિત્રના આ પાંચમા સર્ગમાં ફરમાવે છે કે
