________________
તૃતીય સ્તબક/શ્લોક-૧૧૨-૧૧૩-૧૧૪
શ્લોક ઃ
મદ્રે ! તન્નાસ્ય માહાત્મ્ય, જોવિ વર્ણવિતું ક્ષમઃ । कुठारो दोषवृक्षाणामसौ गुणवनाम्बुदः । । ११२ । ।
૧૭૧
શ્લોકાર્થ ઃ
તે કારણથી હે ભદ્રે અગૃહીતસંકેતા ! આના માહાત્મ્યને=સદાગમના માહાત્મ્યને, વર્ણન કરવા માટે કોઈ સમર્થ નથી. દોષરૂપી વૃક્ષોનો આ કુઠાર છે. ગુણરૂપી વનને ખીલવવામાં વરસાદ છે. II૧૧૨॥
શ્લોક ઃ
अथ मग्ना सुललिता, मुग्धा संदेहवारिधौ । क्वैतावान् गुणसंदोहः, स्तुतिः परिचयादियम् ।। ११३ ।। શ્લોકાર્થ :
હવે મુગ્ધ એવી સુલલિતા સંદેહરૂપી સમુદ્રમાં મગ્ન થઈ. આટલા ગુણોનો સમૂહ ક્યાં હોય ? આ સ્તુતિ પરિચયથી છે.
મહાભદ્રા સાધ્વીને સદાગમનો પરિચય છે એથી એ સદાગમની સ્તુતિ કરે છે. વસ્તુતઃ કર્મપરિણામને પણ હંફાવે અને કર્મપરિણામના સકંજામાંથી જીવોને છોડાવે ઇત્યાદિ સર્વ ગુણોનો સમૂહ એક પુરુષમાં ક્યાંથી સંભવે ? આ પ્રમાણે સુલલિતા મુગ્ધતાથી વિચારે છે. II૧૧૩
શ્લોક ઃ
आह प्रज्ञाविशालां सा, नूनं मग्नाऽस्मि संशये । તત્ ત્વયાડસો મધુશ્રૃત્યુ, વર્શનીયઃ સવામઃ ।।૪।। શ્લોકાર્થ ઃ
તે=સુલલિતા, પ્રજ્ઞાવિશાલાને કહે છે. ખરેખર સંશયમાં હું મગ્ન છું. તે કારણથી તમારા વડે=પ્રજ્ઞાવિશાલા વડે, મારી ઉદ્ધૃતિને માટે=મારા સંશયના ઉદ્ધાર માટે, આ=સદાગમ, બતાવવો જોઈએ. ૧૧૪||
