________________
વૈરાગ્યકાલતા ભાગ-૨
૧૨૮ શ્લોકાર્ચ -
ખરેખર વિષયના ત્યાગ માટે વિષયનું વૈતૃશ્ય આધ વૈરાગ્ય છે. વળી, બીજું ગુણનું વૈતૃશ્ય જ્ઞાનાદિ વિકારને હરનારું છે. રિકરી શ્લોક - शिक्षामेनां लब्ध्वा, तत्प्रतिकारं विधाय जातोऽसौ ।
अविकृतनिजगुणपात्रं, परमानरसादथ स्वस्थः ।।२६३।। શ્લોકાર્ચ -
હવે, આ શિક્ષાને પામીને ગુરુએ આપેલા ઉપદેશને પ્રાપ્ત કરીને, અવિકૃત નિજગુણ પાત્રરૂપ તેના પ્રતિકારને કરીને ગારવના વિકારના પ્રતિકાર કરીને, આ=પ્રસ્તુત જીવ પરમાન્ન રસથી સ્વસ્થ થયો.
ગુરુએ ગુણનું વૈતૃશ્ય સેવવાનું કહ્યું તે સ્વીકારેલા ગુણસ્થાનકમાં આસંગદોષના ત્યાગ સ્વરૂપ છે અને તે પ્રમાણે આસંગદોષનો ત્યાગ કરીને પ્રસ્તુત જીવ નિજગુણરૂપ જે પોતાનો મતિજ્ઞાનનો પરિણામ છે તે આસંગદોષના ત્યાગથી અવિકૃત કરે છે, તેનાથી ગારવદોષનો પ્રતિકાર થાય છે અને ત્યારપછી સમગ્ર વિધિપૂર્વક જે ક્રિયાઓ સેવે છે તે પરમાન્નના સેવનરૂપ છે જેના બળથી ગુણસ્થાનકની વૃદ્ધિ થાય તેવી ક્રિયાઓને સેવનાર તે જીવ સ્વસ્થ થાય છે. ૨૬all શ્લોક -
एवं यो यो दोषो, यदा यदा बाधतेऽस्य सूक्ष्मोऽपि ।
तत्तत्प्रतिक्रियायां, प्रक्रमते धर्मबोधकरः ।।२६४।। શ્લોકાર્ચ -
આ રીતે જે રીતે પ્રસ્તુત ગારવદોષ ગુરુએ દૂર કર્યો એ રીતે, જે જે દોષ આને સૂક્ષ્મ પણ જ્યારે જ્યારે બાધ કરે છે, ત્યારે ત્યારે તે તે દોષની પ્રતિક્રિયાને ધર્મબોધકર કરે છે. ર૬૪ll
