________________
૧૨૭
દ્વિતીય સ્તબક/શ્લોક-૨૧૦-૨૬૧-૨૬૨ શ્લોક :
उक्तं च वत्स ! गारवविषफलभुक्तेरसौ विकारभरः ।
चारित्रसदनभुजामप्ययमतिदुःखकृद् भणितः ।।२६०।। શ્લોકાર્ચ -
અને કહેવાયું – હે વત્સ ! ગારવરૂપ વિષફલની ભક્તિનો આ વિકારનો સમૂહ છે. ચારિત્રરૂપ સદ્ભન્ન ભોગવતા એવા પણ તને આ= ગારવ ફલ, અતિ દુઃખને કરનારું કહેવાયું છે.
ગુરુએ મતિરૂપી નાડી દ્વારા શિષ્યના રોગનું કારણ નિર્ણય કરીને કહ્યું કે તારા મતિજ્ઞાનમાં જે વિકારનો સમૂહ વર્તે છે તે ઋદ્ધિગારવરૂપ વિષફલના સેવનનું કાર્ય છે. આથી જ સમગ્ર વિધિયુક્ત ચારિત્રની ક્રિયા કરવા છતાં પણ તને ગારવનો વિકાર અતિ દુઃખને કરનારો બને છે; કેમ કે ગુણસ્થાનકની વૃદ્ધિમાં અત્યંત બાધક છે. ll૨૬oll શ્લોક :
एतत्प्रतिक्रियां तद्गुणवैतृष्ण्याख्यपरमवैराग्यम् ।
सेवस्व येन न कदाऽप्येष विकारः समुद्भवति ।।२६१।। શ્લોકાર્થ :તગુણ વૈતૃશ્ય નામના પરમ વૈરાગ્યરૂપ આની પ્રતિક્રિયાને=જે ગુણ તને પ્રાપ્ત થયો તે ગુણ પ્રત્યે આસક્તિના ત્યાગરૂપ પરમ વૈરાગ્યરૂપ ગારવવિષની પ્રતિક્રિયાને, તું સેવન કર. જેથી ક્યારેય પણ આ વિકાર ઉત્પન્ન થાય નહીં. ર૬૧II. શ્લોક :
आद्यं खलु वैराग्यं, विषयत्यागाय विषयवैतृष्ण्यम् । ज्ञानादिविकारहरं, गुणवैतृष्ण्यं द्वितीयं तु ।।२६२।।
