________________
૧૨૩
દ્વિતીય સ્તબક,શ્લોક-૨૪ત્થી ૨પ૧, ૨પ૨, ૨૫૩થી ૨૫૮ પાંચ ઇન્દ્રિયોના સુખોમાં આકાંક્ષા શાંત, શાંતતર થાય છે. અને નવું નવું શ્રત અધ્યયન કરીને પરમાર્થને પામેલો તે જીવ સતત વિમલાલોક અંજનને આંજે છે=મોક્ષપ્રાપ્તિના ઉપાયભૂત મોક્ષમાર્ગના સૂક્ષ્મ ભાવોને જાણવા યત્ન કરે છે.
વળી, સતત સિદ્ધઅવસ્થા અને તેનાં કારણભૂત જે તત્ત્વો છે તેમાં પ્રીતિ વધારે છે. વળી, વિધિપૂર્વક ચરણ સિત્તરી અને કરણ સિત્તરી સેવવાની સુંદર મતિને સ્થિર, સ્થિરતર કરે છે જેના કારણે તે મહાત્માની બુદ્ધિ નિર્મળ, નિર્મળતર થાય છે, મોક્ષમાર્ગમાં પ્રવર્તવાને અનુકૂળ વૃતિ વૃદ્ધિ પામે છે, મોહનાશને અનુકૂળ તેજ વધે છે. ભાવઆરોગ્યરૂપ સ્વાચ્ય અતિશયિત થાય છે અને મોક્ષપથના સૂક્ષ્મ, સૂક્ષ્મતર બોધને કારણે હર્ષ વધે છે. ૨૪ત્થી ૨૫વા શ્લોક :
થઃ ખેત પ્રા/સી, તે કોડને સાંપ્રત વિદિતઃ |
इति धर्मबोधकयशोमहिमा जगति प्रसृमरोऽभूत् ।।२५२।। શ્લોકાર્ચ -
જે પૂર્વમાં પ્રેત હતો, તે આના દ્વારા=દીક્ષા આપવા દ્વારા, હવે દેવ કરાયો એથી ધર્મબોઘકરનો યશ મહિમા જગતમાં વિસ્તારવાળો થયો. રપરા શ્લોક :
प्रथमदशावैराग्यादित्थं स्फीताशयश्चरणमानी । स्वगुणासङ्गवनेऽसौ, क्रीडां कर्तुं कदापि ययौ ।।२५३।। तत्रात्मसंस्तुतिलताः, परनिन्दाशल्यपल्लवाताम्राः । विस्फारगारवफलाः, पूजाकुसुमस्मिता दृष्टाः ।।२५४।। तादृशलताभिरभितो, रमणीयं प्रेक्ष्य किल तदुद्यानम् । शयितस्तच्छायायां, व्ययितो यत्नोऽञ्जनादीनाम् ।।२५५।। सुप्तोत्थितश्च तस्मिन्, पञ्चेलिमं फलमपूर्वमालोक्य । आस्वाद्य गतः स्थाने, प्रस्तुतकार्यं पुनश्चक्रे ।।२५६।।
