________________
(૨૨)
આવી રીતે તે વાદ કરનારા, પાંચ ઇંદ્રિના વિષયને વશ્ય થએલા, તે અધમ બુદ્ધિને લઈને અધમ કહેવાય છે. પિતે પરલેકથી નષ્ટ થયા સતા ખેટે ઉપદેશ આપી બીજા લેકેને પણ નાશ પમાડે છે. સાંસારિક દુઃખમાંજ સુખનું માનવાપણું તે અધમ પુરૂષના અધમબુદ્ધિપણાને જણાવી આપે છે. દુઃખમાં સુખ માનનારા પ્રાણીઓનાં દ્રષ્ટાંત કહે છે. - જેમકે –અજ્ઞાનવડે મૂઢબુદ્ધિવાળા મૃગલાઓ તે પિતાના નાશ માટે સંભળાતા પારાધિના ગીતને પિતાના સુખ માટે માનવીએ છે.
માછીમારોએ કાંટામાં વળગી મેઢામાં (માછલાના મોઢામાં) આપેલું માસ તે પિતાનેજ મારનાર છે. તે પણ માછલાંઓને પ્રીતિજનક થઈ પડે છે. તેઓનું વચન માનવા ગ્ય નથી. તેવીજ રીતે ઘણા મતવાળા, ધાર્મિક છઘ (ધૂતારા) બીજાઓને ઠગવામાં તત્પર એવા તેઓ કાંઈક અનુમાન આગમાદિથી દઢપણે છેવાદિ પદાર્થની અસ્તિ સિદ્ધ કરી ભોળા લેકને વૃથા સ્વર્ગાદિ અને લેભ દેખાડી ભય અભક્ષ્ય, ગમ્ય અગમ્ય, હેય ઉપાદેય, આદિ સંકટમાં નાંખે છે. બહુ ભૂખ લેકેને ધાર્મિકપણાનો વ્યામોહ ઉભન્ન કરે છે. તેથી બુદ્ધિમાનેએ તેમનાં વચન ન માનવાં જોઈએ. તે સાંભળી તેની બહેન પિતાનાં ભાઈને સર્વ વચન માનવા લાગી અને વિષય સુખ ભોગવવા લાગી. કેટલેક વખત વ્યતિત થયા પછી તે વાત લેકેના જાણવામાં
