________________
श्रीमहावीरचरित्रम् डिंडीरपिंडपंडुरछत्तत्तयरुद्धरविकराभोयं । पवणुव्वेल्लियकंकेल्लिपल्लवुल्लिहियनहविवरं ।।३५।।
गयणट्ठियसुरकरपहयगहिरवज्जंतदुंदुहिसमूहं ।
दिसिमुहपसरियनिम्मलभामंडलखंडियतमोहं ।।३६ ।। सरयनिसायरकरनियरागारधुव्वंतचामरुप्पीलं। इय एवंविहमुद्दामदोसहरणं समोसरणं ।।३७।। छहिं कुलयं ।
तंमि य भुवणेक्कपहू पवरे सीहासणे तियसपणओ। पुव्वामुहो निसीयइ तित्थस्स नमोत्ति भणिऊणं ।।३८ ।।
डिण्डीरपिण्डपाण्डुरछत्रत्रयरुद्धरविकराऽऽभोगम्। पवनोद्वेलितकङ्केलिपल्वलोल्लिखितनभविवरम् ।।३५।।
गगनस्थितसुरकरप्रहतगम्भीरवाद्यमानदुन्दुभिसमूहम् ।
दिग्मुखप्रसृतनिर्मलभामण्डलखण्डिततमौधम् ।।३६ । । शरदिनशाकरनिकराऽऽकारधूयमानचामरसमूहम्। इति एवंविधमुद्दामदोषहरणं समवसरणम् ।।३७ ।। षड्भिः कुलकम् ।
तस्मिंश्च भुवनैकप्रभुः प्रवरे सिंहासने त्रिदशप्रणतः । पूर्वमुखः निषीदति 'तीर्थाय नमः' इति भणित्वा ।।३८ ।।
ફીણના પિંડ સમાન અત્યંત ઉજળા ત્રણ છત્રથી જ્યાં સૂર્યના કિરણો અટકી રહેલ છે, પવનથી ચાલતા અશોકવૃક્ષના પાંદડાઓથી જ્યાં નભોમંડળ ચિત્રિત બનેલ છે. (૩૫)
આકાશમાં રહેલા દેવતાઓના હાથવડે વગાડાતી ગંભીર અવાજવાળી દુંદુભિના સમૂહ જ્યાં છે, દિશાઓમાં પ્રસરતા ઉજ્વળ ભામંડળથી જ્યાં અંધકારનો સમૂહ પરાસ્ત થયેલ છે, (૩૦)
તથા શરદઋતુના ચંદ્રમાના કિરણસમૂહ સમાન ધવલ ચામરો જ્યાં ઢળી રહ્યાં છે, એવું ઉત્કટ દોષને હરનાર સમવસરણ શોભવા લાગ્યું. (૩૭) ત્યાં દેવતાઓથી વંદાયેલા અને જગતના એક ગુરુ ભગવંત ઋષભસ્વામી वामिभुपथ "नमो तित्थस्स" मेम जडान श्रेष्ठ सिंहासन५२ लि२।४मान थया. (30)
