________________
३६१
पंचमः सर्गः
विहस्य सचिवाधीशः, सुबुद्धिय॑गदद् नृपम् । त्वदादेशेन भूमीश !, गतोऽहं मिथिलापुरीम् ॥११॥ कन्यकां कुम्भभूपस्य, नेत्रसारङ्गवागुराम् । मनोऽध्वनीनविश्रामद्रुमच्छायासहोदरीम् ॥१२॥ अनेकैर्लक्षणैः पुण्यैः, पुण्यैरिव समन्विताम् । मल्लीमित्यहमद्राक्षमस्राक्षमपि संमदम् ॥१३॥ तस्याः स्त्रीरत्नमुख्याया, आयुर्ग्रन्थौ महीपते ! । विधीयते सकोऽप्युच्चैनिस्सीमः पुष्पमुद्गरः ॥१४॥ तवैष पुरतो यस्य, लक्षांशेनापि सर्वथा । न भाति किन्तु विच्छायदर्पणत्वं दधात्यहो ! ॥१५॥ यद्येकदापि श्रीमल्लेर्ददृशे रूपवैभवम् ।
तदा भूमिस्थितेनापि, प्राप्यतेऽनिमिषास्थितिः ॥१६॥ વિશ્રામવૃક્ષની છાયા સમાન, પુણ્યની જેમ અનેક પવિત્ર લક્ષણોથી યુક્ત મલ્લિકુમારીને જોઈને મારો ગર્વ બધો ગળી ગયો છે. (૧૨१३)
હે રાજા ! સ્ત્રીરત્નોમાં મુખ્ય તેની વર્ષગાંઠ વખતે સુંદર રીતે अनुपम पुष्पमु॥२ २०वम मावे छे. (१४)
તેની આગળ આ તમારો પુષ્પમુદ્ગર લાખમાં ભાગે પણ शोमतो नथी. ५९ निस्ते४ ६५९५ समान वा छे. (१५)
જો એકવાર પણ શ્રીમલ્લિકુમારીનું રૂપ જોવામાં આવે તો પૃથ્વી પર રહેવા છતાં અનિમેષ સ્થિતિ (દેવતા) પ્રાપ્ત થાય છે.
(१६)
હે સ્વામિન્ ! મલ્લિકુમારીની છબી તો દર્પણમાં જ દેખાય
