________________
( ૪૫ )
મનુષ્ય છે, પણ દેવશક્તિ ધારણ કરે છે.' એમ ચિંતવી અભસિહુને એક દેશ બક્ષીસ આપ્યા અને સામતને ભાજન કરાવી વસ્ત્ર પહેરામણી કરી વિદાય કર્યા. તે પણ રાજાને ભેટ આપી રજા લઇને પેાતાને દેશ ગયા.
એકદા તે નગરના ઉદ્યાનમાં ચાર જ્ઞાનના ધણી શ્રુતસાગર નામના આચાર્ય પધાર્યા તે સાંભળી રાજા પરિવાર સહિત તેમને વાંઢવા ગયા. દેશના સાંભળ્યા પછી ધર્મસિંહે પૂછ્યું કે— હે મહારાજ ! આ મારા અભયસિંહ પુત્રે શું પુણ્ય કર્યુ છે કે જેથી એ મહા સાહસિક થયા છે ? ’ અને નાના પુત્રે શું પાપ ક" છે કે જેથી તે મહા બીકણ થયા છે ? '
"
ગુરૂ કહેવા લાગ્યા કે– એ જ નગરને વિષે એક પૂરણ અને ખીન્ને ધરણુ એવે નામે એ આહિર હતા. તેમાં પૂરણુ તે ઘણુા જ દયાળુ હતા, ધર્માત્મા હતા, સર્વ જીવની રક્ષા કરતા હતા અને કાઇને ત્રાસ દેતા નહાતા. બીજો ધરણુ જે હતા તે તા કૂકડા, સુડા, તેતર, મૃગલાં પ્રમુખ જીવાને પકડીને બાંધી રાખે, કોઈના વાર્યા રહે નહીં, કાઇનુ કહ્યું માને નહીં, તેથી તેને જૂદો કર્યાં. જીવરક્ષાને પુણ્ય કરી પૂરણના જીવ તે તારા અભયસિ નામે શૂરવીર અને ભાગ્યવંત પુત્ર થયા છે અને ધરણના જીવ ઘણા જીવાને દધ્રુવી મરીને તારા ધનસિહુ નામે લઘુ પુત્ર બીકણુ થયા છે. ’ એવી પૂર્વભવ સંબંધી વાર્તા સાંભળીને સઘળાએ શ્રાવકધર્મ અંગીકાર કર્યો. ધર્મારાધન કરી પિતા તથા ખેડુ પુત્ર મળી ત્રણે જણ દેવલેાકે પહોંચ્યા.
૫ ચોપાઈ ॥
ગાયમ આગળ જણુવરે કહ્યું, પુણ્ય પાપનું ફળ જૂઉં; ગૌતમ પૃચ્છા ખાલાવબેાધ, સુણતાં કહેતાં હાય પ્રતિબંધ ॥૧॥
॥ ઇતિ અભયસિંહ ધનસિંહુ કથા ॥
