________________
(૪૪) ' વળી એકદી કોઈ સીમાડી રાજા તે રાજાની આણ ન માનતે થકે વાટ પાડે છે અને ગામને લૂંટે છે. તેને નિગ્રહ કરવા માટે રાજાએ બીડું ફેરવ્યું તે પણ અભયસિંહે સ્વીકાર્યું અને સૈન્ય લઈને તે સીમાડીયા સામંતના નગરે પહએ. તે રાજાની પાસે દૂત મોકલીને કહેવરાવ્યું કે-“અમારા રાજાની આજ્ઞા માન્ય કર નહીં તો યુદ્ધ કરવાની તૈયારી કર.” એટલે સામંતે કહ્યું કે “આગળ પણ ઘણી વખત રાજાનું કટક મારી ઉપર ચડાઈ કરી આવ્યું હતું તેને મેં જીત્યું હતું. ત્યારે તે કહ્યું કે-“સ્વામી! હમણાં તે અભયસિંહ સિંહ આવ્યો છે.” તે સાંભળી સામંત બે કે-“મેઢે વખાણ કરવાથી શું થવાનું છે? સિંહ છે કે શિયાલીયું છે? તે તે સંગ્રામ સમયે જણાઈ આવશે.” તે સાંભળી દૂત પાછા આવ્યા અને અભયસિંહને કહ્યું કે-એ રાજા ઘણે અહંકારી છે, તેથી યુધ્ધ કર્યા વિના માને તેમ નથી.”
હવે અભયસિંહ રાત્રિના વખતે નક્તચર્યાએ ગઢ ઓળંગીને સામંત રાજાના મહેલમાં પૈઠે. સામંત સૂતો હતો તેને જગાડ્યો અને કહ્યું કે-“ઉઠ ઉઠ, સિંહ આવ્યું છે, તેની સામે આવ.” તે સાંભળી સામંત પણ ઉઠીને સામે આવ્યો. બેએ મલ્લયુદ્ધ કર્યું. અભયસિંહે સામંતને ભૂમિએ પાડી બાંધી લીધો. તે વખતે તેની સ્ત્રીએ પગે લાગીને ભર્તારની ભિક્ષા માગી ભર્તારને છોડાવ્યો. તે રાજા અહંકાર મૂકીને અભયસિંહને સેવક થયે.
હવે પ્રભાત થયું તે સમયે લશ્કરમાં અભયસિંહને કેઈએ જે નહીં, તેથી સર્વ સૈન્ય ચિંતાતુર થયું. તેટલામાં એક જણે આવીને કહ્યું કે–અભયસિંહે સામંતને જ છે અને તમને સર્વેને તેણે બોલાવ્યા છે. તમે કાંઈ પણ શંકા કરશે નહીં.” તે સમયે સૈન્યના સર્વ લેક ગામમાં આવ્યા, તેને સામતે ભેજન કરાવી સર્વને વસ્ત્રની પહેરામણું કરી ખુશી કર્યા. - હવે અભયસિંહ સામંતને પિતાની સાથે તેડી પૃથ્વીતિલક નગરે આવ્યા. તિહાં સામંત સહિત જઈ પૃથ્વીતિલક રાજાને પ્રણામ કર્યા. તે જોઈ રાજા હર્ષિત થઈ વિચારવા લાગ્યો કે આ
