________________
: ૪૦ :.
નિરંતર તપ કરતા હતાં. દિવસે ઉસ્કુટુકાસને સૂર્યસમુખ આતાપનાભૂમિમાં આતાપના લેતા હતા અને રાત્રે વીરાસને બેસી વસ્રરહિતપણે રહેતા હતા. તે પછી તે સ્કન્દક અનગર ગુણરત્નસંવત્સર તપનું સૂત્રને અનુસારે અને કલ્પને અનુસારે આરાધન કરી જ્યાં શ્રમણ ભગવંત મહાવીર વિરાજમાન છે ત્યાં આવી શ્રમણ ભગવંત મહાવીરને વંદન-નમસ્કાર કરી ઘણુ ચતુર્થભકત, છઠ્ઠ, અઠ્ઠમ, દશમ અને દ્વાદશભક્ત, અર્ધમાસ અને માસક્ષમણ વગેરે વિચિત્ર તપવડે આત્માને વાસિત કરતા વિચરવા લાગ્યા... "
ત્યારબાદ સ્કન્દક અનગાર પ્રધાન, વિપળ, ગુરૂવડે અનુજ્ઞાત અથવા પ્રમાદરહિત, આદરપૂર્વક કરેલા કલ્યાણ, શિવ, ધન્ય, મંગલ, તેજેયુક્ત, ઉત્કટ, ઉદાત્ત, ઉત્તમ, ઉદાર અને મહાપ્રભાવવાળા તપવડે શુષ્ક, રૂક્ષ, માંસરહિત, માત્ર હાડ અને ચામડીયુક્ત એવા થયા. ચાલતાં તેનાં હાડકાં ખડખડ શબ્દ કરવા લાગ્યા અને અત્યંત દુર્બલ થયા. તેમના શરીર ઉપર નાડીઓને સમૂહ દેખાવા લાગ્યું. તે આત્મબળથી ચાલે છે અને આત્મબળથી ઉભા રહે છે. બેલ્યા પછી પણ ગ્લાનિ પામે છે, બોલતાં પણ ગ્લાનિ પામે છે અને બોલવામાં પણ ગ્લાનિ-કંટાળો આવે છે. જેમ કોઈ લાકડાથી ભરેલી, પાંદડાથી ભરેલી, પાંદડાં, તલ અને પાત્રથી ભરેલી, એરંડાના લાકડાથી ભરેલી, કોલસાથી ભરેલી ગાડી હોય અને તડકે મૂકી સુકાયા પછી તે ખડખડ શબ્દ કરતી ચાલે, ખડખડ શબ્દ કરતી ઉભી રહે, એ પ્રમાણે સ્કન્દક અનગાર શબ્દ કરતા ચાલે છે અને શબ્દ કરતા ઉભા રહે છે. તે તપવડે પુષ્ટ છે છતાં માંસ અને લેહીવડે કૃશ થયેલા છે, રાખથી ઢંકાયેલા અગ્નિની પેઠે તપના તેજવડે અને તજન્ય દીપ્તિવડે અત્યંત સુશોભિત દેખાય છે.
તે કાળે તે સમયે રાજગૃહ નગરમાં શ્રમણ ભગવંત મહાવીર પધાર્યા યાવત્ પરિષદ્ વાંદીને પાછી ગઈ. તે સ્કન્દક અનગારને અન્ય કોઈ દિવસે રાત્રિના પાછલા ભાગમાં ધર્મજાગ
