________________
૩ શીલવર્તીની કથા :
: ૧૩
66
કરશે તેને હું બાળી નાંખીશ.” આવું ચિંતવન કરીને તેણે પાટલીપુત્ર નગરમાં પ્રવેશ કર્યાં. તે નગરમાં શ્રીપાલ નામને શ્રાવક વસતા હતા. તેને શિયળગુણૅ કરીને સુશાભિત શીળવતી નામની સ્ત્રી હતી, તેને ઘેર પરિવ્રાજક ભિક્ષાર્થે ગયે. ત્યાં શ્રાવિકા ગૃહકાર્ય માં રાકાયેલી હાવાથી શીઘ્રપણે ભિક્ષા લાવી શકી નહીં, તેથી પરિવ્રાજકે ક્રોધ કરીને તેની ઉપર તેજાલેશ્યા મૂકી; પરંતુ શ્રાવિકા શિયળવતી હાવાથી બળી નહી અને મેલી:- તપસ્વી ! મને તે અગલીના સરખી ન જાણેા. ” શ્રાવિકાનાં એવાં વચન સાંભળીને આશ્રય પામેલે તે પરિવ્રાજક મનમાં વિચાર કરવા લાગ્યું કે:− આ વાતતા વનમાં ખની છે, છતાં શ્રાવિકાએ અહિ' એઠાં કેમ જાણી ?” એમ વિચાર કરીને તેણે શ્રાવિકાને પૂછ્યું:- ખગલીનું સ્વરૂપ તે કેવી રીતે જાણ્યું ? ” ત્યારે શ્રાવિકા બેલી—“ વાણારસી નગરીને નાગક્રમણ કુંભાર તમને તે વાત કહેશે. ” પછી પરિવ્રાજક વાણુારસી નગરીએ ગયા ત્યાં કુંભારને કારણ પૂછ્યું' એટલે તેણે કહ્યું:- ‘શિયળવ્રતના પ્રભાવથી તેને અવધિજ્ઞાન ઉત્પન્ન થયુ છે અને મને પણ તે જ્ઞાન પ્રાપ્ત થયું છે; તેથી અમે બગલીનું સ્વરૂપ જાણ્યુ છે.' આ પ્રકાર શિયળના મહિમા અલૌકિક જાણીને તાપસ પેાતાને સ્થાનકે ગયા. ?
આ દષ્ટાંત સાંભળવાથી પીપતિને અસર થઇ, તેથી તેણે મને કેાઈ સાથે વાહને વેચાતી આપી દીધી. સાથ વાહે
