________________
આપણા લોકપ્રિય નવલકથાકાર શ્રી રમણલાલ વ. દેસાઈએ પાણી માટે કહ્યું છે કે “શ્રી હિરાગરજી, રાહિલ એટલે એને હિs પણ વાંચી શકે, જન પણ વાંચી શકે અને રિલાભ પણ વી શકે. સીને સરખું ઉપયોગી થઈ શકે તેવું એ પણ સાહિત્ય તેમને આપણા ભક્તિ અને શાની કવિઓની હરોળમાં આવી છે તેવું છે.' કથિગ નામનો દળદાર ગ્રંથ વાંચીને લોકમાન્ય તિલકે ” તે મને પહેલેથી ખબર હોત કે તમે કર્મયોગ' લખી રહ્યા છે, તે તમારો કર્મયોગ કદી ન લખત..” જન સાધુઓની રોજનીશી લખનાર પૂ.શ્રી બુદ્ધિસાગરજી સર્વ પ્રથમ છે. લાલા લજપતરાય પંડિત મોહન માલવિયા વગેરે સાથે તેમણે હા કિવિરાઓ રી. હતી. મહાતમા ગાંધીજી સાથે પણ તેમણે વિચારી વડોદરા નરેશ સયાજીરાવ ગાયકવાડે પોતાના હાથમીવિદાય રાજમહેલમાં પાણીને કામગીને નૈ કલાક સુધી જોતિ' વિષય પર વ્યાખ્યાન સાંભળવું હતું કે હવે તો કોણ હતા..” આપના જેવા જોડાવવાને વરતાલે આ હો નજીક આવે.”
જ બ વહેમ અને હવાના અખાડા ઉભરાતા હતા. ભાતનો ભય લોકોને ઉપાડી તો હતો. વિ લાડિ અને ઉપાધિમાંથી બચાવ ન બને તો ગાડા આકાશ ભાવ હતા. અંધશ્રદ્ધા ધૂણતી હતી ને વહેમ ડાકણ વગાડો હતો. અાનના એવામાં કેટલા સમયમાં પણ કરે ભૂતપ્રેત, ડાકણને ચહેરા પર કલાકોણત હતી. ગરીબ પ્રજાને ભુવા બેહાલ કરી નાખતા હતા. આવા સમાજને જગાડો શી રીતે ? મુનિશ્રી બુદ્ધિસાગરજીને વિચારમંથન માં એક વિશે એમણે સંકલ્પ ક્યોં. આસો વદ તે મડી રાજા ભોયરામાં સવારે ચાર વાગે તેઓ પદ્માસન લગાવીને બેસી ગયા. તે રાણી દિવસના અંતે વેદિકામાંથી એક પણs મહાપુરુષ પ્રગટ થયો. તેઓશ્રીએ એ દિવ્યાશક્તિનાં દર્શન માં અને સિપીઓ પાસે તેવી જ મૂર્તિ બનાવડાવી. ને આ મૂર્તિનો વિ.સં. ૧૯૮ના માગર
