________________
માતા-પિતા બાળકને ખોયામાં સુવાડીને ખેતરમાં કામ કરતાં હતાં, ત્યાં જ ખોચા પર કાળોતરો નાગ આવીને વીંટળાયો, માતાએ દૂરથી આ જોયું ને એમણે મનોમન બહુચરમાની બાધા રાખી. નાગ તો ઉખ મારવાને બદલે ફેર છત્ર રચીને બાળકને છાયક કળી રડોને પછી સડસડાટ જતો રહ્યો. માતાએ એનું નામ પાડ્યું. બહેચરા
સમય સમયનું કામ કરે છે. કાળની રેતી ખરતી જ રહે છે. કાળના કાંટા કદી અટકતા જ નથી. બાળપણથી બહાર એવો બહેર મોટો થયો. એ તો અભયનો આરાધક હતો. એકવાર અચાનક જ એક ઘચ્યા બની ગઈ. - બહેચર કડિયાળી ડાંગ લઈને ગામની ભાગોળે ચાલ્યો આવતો હતો. ચરવા ગયેલાં ઢોર સાંજાની વેળાએ ગામમાં પાછાં આવી રહ્યાં હતાં. ત્યાં જ! “બચાવો રે બચાવો” ની બૂમાબૂણ બહેચરે સાંભળી. એણે જોયું તો ભડકેલી એક ભેંસ તોફાની હાથીની જેમ દોડી રહી હતીને એના માર્ગમાં એક મનિ જઇચા હતા. મુનિ મહારાજની જિગી હમણાં કમાતો હતી ન હતી રાઈ જવાની પણ બકા બ ઝટ દોડીને જઈને કાના માથામાં જોરાભરી લાકડી ટારી દીદી... ને બેસ ભાગી ગઈ. બહેચરને હતું કે મહારાજ એને શાબાશી આપશે પણ તેમણે તો આશીર્વાદ આપીને કહ્યું: “અરે ભાઈ ! આવું તે કરતું હશે ? મેં લાકડી ફટકારી તેથી તે અબોલ જીવને દેવી પીઝ થઈ હશે?
શહેર તો સડક જ લઇ ગયો છે હાલ મહારાજા પ્રાણીના ખે દુખી થનારા તો તમે પહેલા જ નીકળ્યા. ખરો છે તમારો હર્મ !.
બહેચસ્ના મનમાં વિચારવલોણું ચાલ્યું ચિત્તમાં ઊંડાણ ખોદ (દથનાં પડળો ભેદાયાં.
અચાનક જ બધું બની ગયું ને ઝરી ગયો તણખો.. સમયના ગર્ભમાંથી સરી પડી પ્રસંગની પાવક જવાળા.... ને બંદ બની ગયું મોતી. અને મોતી ચ એવું પાણીદાર કે અઢારેય આલમમાં એની બરાબરી કોઈ ન ક્યી શકે
