Page Text
________________
मारी साथे संसार संबंधी भोगविलास भोगवो अने पछी पाछळथी यथावसरे चारित्र स्वीकारजो. धर्म करवाना दिवसो क्यां ओछा छे?" आ प्रमाणे प्रलोभन आपी, ते युवती हावभावपूर्वक चेष्टा करवा लागी. कामदेवना ताता तीर जेवा पोताना नेत्रकटाक्ष मुनि प्रति फेंकवा लागी. भोगावली कर्मना उदयथी अरणिक मुनिवर आ प्रेम-पाशमां फसाया. चारित्रपालन तेमने खांडानी धार पर चालवा जेवं विषम जणातुं हतुं. तेमणे मनने चलित कर्यु अने व्यवहारीआनी स्त्री साथे गृहसंसार शरू को. पोतानी पासेना रजोहरणादि साधु चिह्नो त्यजी दई गृहस्थनो वेश अंगीकार कयों. ___ आ बाजु पेला साधुओ गोचरी वहोरी जेवामां अरणिकनी तपास करे छे तो तेनो पत्तो ज न मळे. तेओ विचारमां पडी गया. अमुक अमुक स्थानोए तपास करी पण गृहस्थी बनेला अरणिकनो पत्तो क्याथी मळे ? तेमणे आवी गुरुने वात करी. गुरुए पण शोध करावी पण तरुणीना प्रेम-पिंजरमां पूरायेला अरणिकनी प्राप्ति न ज थई. भद्रा साध्वीने पण आ समाचार मळ्या. समाचार सांभळतां ज ते घेली बनी गई. तेनो सुसुप्त रहेलो पुत्र प्रेम उछळी आव्यो. तेणे कोई पण भोगे पुत्रने पाछो मेळववानो मन साथे मक्कम निर्णय को. पण हवे तेनो पुत्र घेर घेर भिक्षार्थे भटकतो भिक्षु न हतो. तेनी जीवनदिशा पलटाई गई हती. तेनो पुत्र तो हवेलीमां बेसीने भोगविलास माणी रो हतो तेनी तेने क्यां खबर हती. धीमे धीमे तेनी घेलछा वधवा लागी. ते नगरीनी शेरीए शेरीए भटकवा लागी अने 'अरणिक अरणिक' एम पोकार करवा लागी. नगरना बाळको तेने गांडी समजी तेनी मश्करी करवा लाग्या. छोकराओ तेने ठगवा लाग्या. 'अहीं तमारो अरणिक छे' एम कही एक शेरीमाथी बीजी शेरीमा दोडाववा लाग्या. छोकराओने मन आ रमतनो विषय थई पड्यो पण विशाळ तगरा नगरीमां अरणिकनो पत्तो न मळ्यो ते न ज मळ्यो दिवसो पर दिवसो पसार थवा लाग्या. बार वर्ष व्यातीत थई गया. दैवानुयोगे एकदा अरणिक गोखमां बेसी पोतानी प्रियतमा साथे शेतरंज खेली रह्यो हतो तेवामां तेणे माताने पोताना नामनो पोकार पाड़ती अने जाणे पोताने न जोवाथी गांडी बनी गई होय तेवी जोई. जोतां ज तेने पोतानी पूर्वावस्था- भान थयुं तेने पोतानी जात ने कार्य माटे धिक्कार उपज्यो. क्षणिक सुख माटे तेणे पोतानो आत्मा वेची नाख्यो हतो तेवू तेने आत्मभान थयु. चिंतामणिनो परित्याग करी तेना बदलामां काचना टुकडाथी पोते संतोष मान्यो हतो तेम पण जणायु. वधारे विचार करवानो अवकाश न हतो. तरत ज गोखथी नीचे ऊतरी पोतानी माताना चरणमां नमस्कार को. अरणिकने जोतां ज भद्रानी घेलछा दूर थई गई. अत्यंत वात्सल्यथी तेणे पुत्रने पंपाल्यो अने का के-“पुत्र ! तने आ उचित नथी. भगवंतनो श्रेष्ठ मार्ग मळ्या पछी आ कष्टमय कारावासमा रहेवानुं तने केम पसंद पडे छे? चाल, कर्मानुयोगे थवानुं हतुं ते थई गयु. हवे चारित्र स्वीकारी ले अने आ गंभीर भूलनुं प्रायश्चित ग्रहण कर. गुरुमहाराज जरूर तने क्षमा आपी सन्मार्गे चढावशे.” अरणिके का के—“माता ! माराथी दीर्घसमय चारित्र पालन नहीं थई शके माटे बीजो रस्तो बताओ. कहो तो हुं अणशण स्वीकारी पापपुंजने दग्ध करी नाखं.” माता तेने समजावी गुरुमहाराज पासे लावी अने तेने अणशण स्वीकाराव्यु ज्येष्ठ मासना तापने जे अरणिक सहन नही करी शकता ते ज अरणिक मुनि अग्नि जेवी धगधगती पत्थरनी शिला ऊपर पादपोपगम
श्रीगच्छाचार-पयन्ना-३७
| SR No. | 022586 |
| Book Title | Gacchayar Ppayanna |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Vijayrajendrasuri, Gulabvijay |
| Publisher | Amichand Taraji Dani |
| Publication Year | 1991 |
| Total Pages | 336 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari & agam_gacchachar |
| File Size | 31 MB |