Page Text
________________
उठीने ज्यां पाडानो वाडो हतो त्यां गयो, पाडाने मारी तेनुं मांस तृप्ति प्रमाणे खाधुं अने बाकीनुं लईने उपाश्रये आव्या. छापरा ऊपर मूकी पुन: सूई गया. प्रभाते जागृत थई गुरुमहाराज पासे आव्या अने कहेवा लाग्या के-आजे मने आवुं स्वप्नं आव्युं हतुं के में एक पाडाने मारी नाख्यो, तेनुं मांस खाधुं अने शेष रह्यं ते उपाश्रय ऊपर मूक्युं गुरुए तपास करावी तो उपाश्रयना छापरा ऊपर मांस पडेलुं एटले तेमने थीणद्धि निद्रावाळो अयोग्य जाणीने ते ज वखते गच्छबहार कर्यो.
कोई एक साधु गोचरी गया तेवामां एक स्थळे लाडुनुं भोजन जोईने ऊभा रह्या. घणी वार ऊभा रह्या छतां गृहस्थे ते वहोराव्या नहीं अने साधु पण कशुं बोल्या नहीं. मोदक लीधा बना उपाश्रये आव्या पण तेमनी इच्छा नाश न पामी. गोचरी आदिक सर्व कार्यों कर्यां छतां मनमांथी मोदकनी तृष्णा नाश न पामी. रात्रे सूता पछी थीणद्धि निद्राना वशथी उठीने ते गृहस्थना घरे गया अने रखेवाळने मारी नाखी, द्वारना कमाड तोडीफोडी नाखी यथेच्छ मोदको खाधा अने शेष रह्या ते पात्रामां भरी लई उपाश्रये आवी सूई गया. प्रात:काळे पात्रानी प्रतिलेखना करतां अन्य साधुओए मोदक जोया एटले तेमनो रात्रि संबंधी सर्व व्यतिकर सांभळीने गुरुए तेमने गच्छबहार कर्या.
कोई एक कुंभारे एक गांवमां दीक्षा लीधी. थीणद्धि निद्राना कारणे ते रात्रिए ऊभो थयो अने जेवी रीते माटीना घडा दोरडाथी कापतो हतो तेवी ज रीते साधुओना माथां कापवा लाग्यो. साधुओना कलेवर एक बाजु अने माथा बीजी बाजु नाखवा लाग्यो. प्रभाते उठी गुरुने कह्यं के-रात्रिए मने आवा प्रकारनुं स्वप्नं आवेल छे. गुरुए तपास करावी तो तेमणे रात्रिमां घणा साधुओनौ संहार करी नाखेल. गुरु तेमने गच्छबहार कर्या.
कोई एक साधु गोचरीए गया तेवामां राजानो हाथी सामो मळ्यो. हाथीए साधुने बीवराव्या एटले ते साधुने क्रोध चढ्यो रोषमां ने रोषमां साधु सूई गया. थीणद्धि निद्राने कारणे रात्रिमां ऊभा थई, ते हाथी पासे जई तेना दांत बहार खेंची काढ्या. बाद ते लई, उपाश्रये आवी, ते दंतुशूळने बारणा पासे की सूई गया. राई प्रतिक्रमण समये गुरुमहाराजने पोताने तेवा प्रकारनं स्वप्न आवेल तेवी वात करी एटले प्रात:काळे तपास करी तो बारणा पासे बन्ने दन्तुशूळ पडेला जोईने ते ज वखते गुरु तेमने गच्छबहार कर्या.
कोई एक साधु गोचरीए गया तेवामां मार्गमां मोटुं शाळनुं वृक्ष आव्युं तेनी शाखाओ घणी विस्तृत होवाथी तेमने थोडो रस्तो फरीने जवुं पड्युं. तडको लाग्यो हतो, घणा साधुओनी गोचरी लाववानी होवाथी भार पण विशेष हतो, तृषा पण लागी हती, भूख पण पीडी रही हती तेथी उतावळे उतावळे पाछा फरतां ते वृक्षनी डाळी साथे जोरथी अथडाया अने मस्तक फुटी गयुं. रोषमां ने रोषमां ते उपाश्रये आव्या. रात्रे थीणद्धि निद्रना कारणथी उठीने ते शाळवृक्ष पासे गया अने तेने मूळमांथी उखेडी, खभे उपाडी लावी उपाश्रय पासे नाख्युं प्रात:काळे गुरुने खबर पडतां तेमने गच्छबहार कर्या. केटलाक आचार्यों आ संबंधमां कहे छे के-आ साधु पूर्वभवमां वनहस्ती हतो. ते समये तेणे घणा वृक्षो उखेडी नाखेला तेना अभ्यासथी आ भवमां पण शाळवृक्षने मूळमांथी खेंची काढ्युं.
श्रीगच्छाचार - पयन्ना- २३७
| SR No. | 022586 |
| Book Title | Gacchayar Ppayanna |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Vijayrajendrasuri, Gulabvijay |
| Publisher | Amichand Taraji Dani |
| Publication Year | 1991 |
| Total Pages | 336 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari & agam_gacchachar |
| File Size | 31 MB |