Page Text
________________
स्वरूपे कहेल छे छतां पण (१) सचित्त जळ, (२) अग्निकायनो परिभोग तथा (३) मैथुनसेवननो तो एकांत निषेध ज छे. आ आज्ञाना भंगथी अनंत संसारी थयो.” “हे भगवंत ! शुं सावद्याचार्ये मैथुन सेव्यु हतुं ?” “हे गौतम ! तेणे मैथुन सेव्यु नथी परंतु साध्वीनो संघट्टो थयो त्यारे तेणे पोतानो पग खेंची लीधो नहीं, जेम हतो तेम ज राख्यो त्यारे तेथी ते सेव्या सदृश ज गणाय.” “हे भगवंत ! सावधाचार्ये तो तीर्थंकरनामकर्म उपायुं हतुं अने एक ज भव बाकी हतो तो शा माटे आटलो अनंत संसार भम्यो?” “हे गौतम ! पोताना प्रमादथी, का छे के–चोद्दसपुव्वी आहारगा वि, मणनाणिवीयरागा य । हुंति पमायपरवसा, तयणंतरमेव चउगइआ ॥१॥ चौदपूर्वी, आहारक शरीरधारी, चार ज्ञानना धणी अने वीतराग एटले उपशांतकषायी पण प्रमादना परवशपणाथी चार गतिमां भम्या छे माटे आचार्ये तो सदा अप्रमत्तपणे ज रहे." वळी श्रीभगवतीसूत्रना अढारमा शतकना सातमा उद्देशामां मड्डआ श्रावकने उद्देशीने का छे के– “जे णं मड्डआ ! अटुं वा हेउं वा पसिणं वा वागरणं वा अन्नायं वा अदिटुं वा अस्सुयं पा अपरिन्नायं वा बहुजणमझे आघवेइ पण्णवेइ परुवेइदंसेइ निदंसेइ, उवदंसेइ, सेणं अरिहंताणं आसायणाएवट्टइ, अरिहंतपण्णत्तस्स धम्मस्स आसायणाए वट्टइ, केवलीणं आसायणाए वट्टइ केवलिपण्णत्तस्स धम्मस्स आसायणाए वट्टइ केवलीणं आसायणाए वट्टइ केवलिपण्णत्तस्स धम्मस्स आसायणाए वट्टइ। हे महुआ श्रावक ! जे कोई अर्थ, हेतु, प्रश्न तथा एकवचन जाण्या विना, जोया विना, सांभळ्या विना, तेना संपूर्ण ज्ञान विना बहु लोकोनी मध्यमां कहे, प्रकर्षपणे जणावे, प्ररुपे, 'आ अर्थ आम ज छे' तेम देखाडे साक्षात् देखाडे ते अरिहंतनी, अरिहंतप्ररुपित धर्मनी, केवळीनी अने केवळीप्ररुपित धर्मनी आशातना करे छे." वळी श्रीनंदिसूत्रमा का छे के–“इच्चेइयं दुवालसंगं गणिपिडगं तीए काले अणंता जीवा आणाए विराहित्ता चाउरंतसंसारकंतारं अणुपरियट्टिसु १। इच्चेइयं दुवालसंगं गणिपिडगं पडुप्पन्नकाले परित्ता जीवा आणाए विराहित्ता चाउरंतं संसारकंतारं अणुपरिअटुंति २ । इच्चेइयं दुवालसंगं गणिपिडगं अणागए काले अणंता जीवा आणाए विराहित्ता चाउरतं संसारकतारं अणुपरियट्टिस्संति ३ । इच्चेइयं दुवालसंगं गणिपिडगं तीए काले अणंता जीवा आणाए आराहित्ता चाउरंतं संसारकंतारं वीइवइंसु ४। इच्चेइयं दुवालसंगं गणिपिडगं पडुप्पन्नकाले परित्ता जीवा आणाए आराहित्ता चाउरंतं संसारकंतारं वीइवइंति५ । इच्चेइयं दुवालसंगं गणिपिडगं अणागए काले अणंता जीवा आणाए आराहित्ता चाउरंतं संसारकंतारं वीइवइस्संति ६ ॥" द्वादशांगीना भणनार छतां पण आज्ञाना विराधक थवाथी अनंत संसारमा भम्या १, वर्तमानकाळमां पण आज्ञा-विराधक चार गतिमां भमे छे. वर्तमान काळमां संख्याता ज होय माटे मूळमां परित्ता शब्द कह्यो छे २, भविष्यकाळमां भमशे ए बीजो भेद छे ३, आज्ञापूर्वक बार अंगनुं अध्ययन करतां केटलाय भव्य जीवो मोक्षे गया ४, वर्तमानकाळमां पण संख्याता जीव आणाने आराधीने मोक्षे जाय छे ५ अने भविष्यकाळमां पण अनंता जीवो मोक्षे जशे. ६.” अरिहंतनी आज्ञा विराधवामां केटलुं भयंकर जोखम रहेलुं छे तेनो आ श्लोकद्वारा विचार
श्रीगच्छाचार-पयन्ना-१३०
| SR No. | 022586 |
| Book Title | Gacchayar Ppayanna |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Vijayrajendrasuri, Gulabvijay |
| Publisher | Amichand Taraji Dani |
| Publication Year | 1991 |
| Total Pages | 336 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari & agam_gacchachar |
| File Size | 31 MB |