Page Text
________________
संघट्टाने माटे एकांत निषेध नहीं होय. तेओए सावधाचार्यनी आगमज्ञाता तरीके घणी ज प्रशंसा पण करी परंतु आचार्ये तो एक मिथ्या वचन कहेवाथी अनंतसंसार-परिभ्रमण वृद्धि पमाड्यु. तीर्थंकरनामकर्मने उपार्जन करनार आचार्य एक मात्र उत्सूत्र-प्ररूपणाथी अनंतसंसार भमे छे, अहो ! उत्सूत्रीयतानी भयंकरता केवी ? बाद ते दोषने आलोच्या विना मृत्यु पामवाथी सावधाचार्य मरीने व्यंतर निकायमां उपज्या. त्यांथी च्यवीने वासुदेवना पुरोहितनी विधवा पुत्रीनी कुक्षिमां उपज्या. कलंकना भयथी पुरोहिते पुत्रीने घरमांथी काढी मूकी. कोई पण स्थळे तेने आश्रय न मळ्यो एटले तेणी कल्पपाल (मद्य-मांस वेचनार) ना घरे दासी तरीके रही. त्यां तेने गर्भ-प्रभावथी मद्य, मांस मदिरा पीवानो दोहलो उपज्यो. मद्य-पान पीनारा घणा लोकोना एठवाडमां आवतां मद्य-मांस ते खावा लागी छतां तेनी तृप्ति न थई एटले शेठना घरमांथी वासण तथा वस्त्र चोरी-चोरीने तेना द्रव्यद्वारा मांसभोजन करवा लागी. आ वातनी तेना मालिकने खबर पडतां तेणे राजाने फरियाद करी. राजाए तेने गर्भवती जाणीने चांडालने सोंपी अने का के - ‘प्रसव थया बाद तेने मारी नाखजे.' चांडाल लोकोनी पण ए मर्यादा छे के -गर्भवती स्त्रीने मारवी. नहीं. पुरोहितनी पुत्री पण पुत्रने जन्म आपीने त्यांथी शीघ्र नाशी गई. राजाए चांडालने पांचसो द्रव्य आपीने पुत्रने उछेराव्यो. कालक्रमे ते चांडाल मृत्यु पामतां आ बाळकने तेना स्थान पर नियुक्त को. आ प्रमाणे चांडालनो बीजो भव थयो. (२) त्यांथी मृत्यु पामीने त्रीश सागरोपमना आयुष्यथी सातमी नारकमां उपज्यो. (३) त्यांथी निकळी अंतीपमां ‘एकोरुक' जातिमां उपज्यो. (४) त्यांथी मृत्यु पामी पाडो थयो. (५) त्यांथी छव्वीस वर्षनो थया बाद मरण पामी मनुष्य थयो. (६) त्यांथी मरी वासुदेव थयो. (७) मरीने सातमी नरके गयो. (८) त्यांथी निकळी मांसाहारी गजकर्ण मनष्य थयो. (९) त्यांथी सातमी नारकना प्रतिष्ठान नामना नरकावासमां उपज्यो. (१०) त्यांथी मरी पाडो थयो. (११) त्यांथी बालविधवा बंधकी' नामनी ब्राह्मणीनी कुक्षिमां उपज्यो. त्यां गर्भ पाडवा माटे अनेक औषधोपचार करवाथी अनेक रोगोथी व्याप्त अने कोढियो थयो. शरीरमां कीडा पडी गया. आ प्रमाणे महादुःखी थई, सातसो वर्ष, बे महिना अने चार दिवसनुं आयु भोगवी मृत्यु पाम्यो. (१२) त्यांथी व्यंतरदेव थयो. (१३) त्यांथी चांडालनो स्वामी मनुष्य थयो. (१४) बाद सातमी नरके गयो. (१५) त्यांथी भाडं करवावाळाने घरे बळद थयो. (१६) गाडानो भार वहन करावतां तेनी कांध सडी गई तेथी मालिके तेने काढी मूक्यो. कागडा तेने चुंटवा लाग्या, कीडाओ खावा लाग्या अने कूतराओ बचका भरवा लाग्या. आवी दु:खद स्थितिमां ओगणत्रीश वर्ष- आयु पूरुं करीने एक श्रेष्ठीने घरे महारोगी पुत्र तरीके जन्म्यो. (१७) त्यां अतिशय झाडा अने उलटी आदिना दुःखने भोगवतां मनुष्य भव पूरो को. आ प्रमाणे चौद राजलोकमां अनंतो काळ परिभ्रमण कर्या बाद पश्चिम महाविदेह क्षेत्रमा मनुष्य तरीके उपज्यो. त्यां लोकोनी देखादेखीथी तीर्थंकरपरमात्माने वांदवा गयो. प्रतिबोध पामी चारित्र स्वीकार्यु अने चालु चोवीशीना श्रीपार्श्वनाथ तीर्थंकरना समयमां ते सिद्ध थया.' आ हकीकत सांभळी गौतमस्वामीए भगवंत महावीरने प्रश्न कों के–'हे स्वामिन् ! शामाटे सावधाचार्ये आटलुंबधुं दुःख भोगव्यु ?” “हे गौतम ! तेणे उत्सर्ग अने अपवादथी आगममार्ग छे एम का तेथी. जो के सिद्धांतमां अपवाद अने उत्सर्गमार्ग अनेकांत
श्रीगच्छाचार-पयन्ना-१२९
| SR No. | 022586 |
| Book Title | Gacchayar Ppayanna |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Vijayrajendrasuri, Gulabvijay |
| Publisher | Amichand Taraji Dani |
| Publication Year | 1991 |
| Total Pages | 336 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari & agam_gacchachar |
| File Size | 31 MB |